Op 29 december werd Oekraïne getroffen door stakingen massief van Russische raketten in een gecoördineerde actie onder leiding van Russische lucht- en raketstrijdkrachten, waardoor een tactisch patroon aan het licht kwam dat tot nu toe niet door Moskou tegen Kiev was toegepast. Hoewel de doelstellingen van deze aanvallen en de behaalde resultaten nog steeds moeilijk in te schatten zijn, vormt deze verschuiving naar massale aanvallen, gecoördineerd tussen complementaire vectoren, een zeer zorgwekkende bedreiging voor Oekraïne aan het begin van deze winter.
overzicht
In de nacht van 28 op 29 december 2023 voerden de Russische luchtmachten een aanval van ongekende omvang uit op de Oekraïense infrastructuur. De Russische strategische bommenwerpers Tu-95 en misschien Tu-160 lanceerden tijdens deze aanval honderd, misschien wel meer, Kh-101 en Kh-555 kruisraketten richting hun Oekraïense doelen, ondersteund door ongeveer dertig, opnieuw misschien meer, Geranium lange-afstandsraketten. bereikaanvalsdrones, Russische versie van de Iraanse Shahed-136.
Zoals al maanden het geval is, claimt de Oekraïense luchtafweerverdediging de vernietiging van het merendeel, ongeveer 90%, van deze raketten en drones, met behulp van haar raketten en luchtafweergeschut.
Aan de andere kant heeft het geen onderscheppingen aangekondigd met betrekking tot de tientallen Iskander-M en Kinzhal ballistische raketten, en de weinige Kh-35 en Kh-31P antiradarraketten die gezamenlijk werden gelanceerd. Het was echter laatstgenoemde die de aanval op de Oekraïense infrastructuur echt uitvoerde.
Een tactiek van misleiding en verzadiging die in het Westen al lange tijd bekend is in het licht van de Sovjetdreiging
De tactiek die de Russische strijdkrachten in de nacht van 18 op 29 december hanteerden, was weliswaar een primeur in Oekraïne, maar is geenszins onbekend voor NAVO-analisten. Al in 1986 hadden Tom Clancy en Larry Bond een zorgwekkend scenario in kaart gebracht de roman Rode Storm (Red Storm Rising), waarin onder meer de aanval op een geallieerde vliegdekschipgroep door langeafstandsbommenwerpers van de Sovjet-marine wordt verteld.
In de roman voerde een eerste golf oude Tu-16 Badger- en Tu-22 Blinder-bommenwerpers een massale aanval uit op een Amerikaanse vliegdekschipaanvalsgroep bestaande uit twee vliegdekschepen, waaronder de Franse Foch, waarbij gebruik werd gemaakt van oude anti-scheepsraketten die functioneerden als lokvogels, om de luchtafweerverdediging van de tegenstander uit te putten.
Een paar minuten later werd deze gevolgd door een beslissende aanval, uitgevoerd door verschillende vloot Tu-22M Backfires, bewapend met moderne raketten, waardoor de geallieerde vloot overrompeld werd en verschillende grote schepen verloren gingen, waaronder de gezonken Foch. tegen een handvol neergeschoten Sovjet-bommenwerpers.
Dit scenario, meerdere keren getest door de twee auteurs met behulp van de Harpoon-zeesimulatie (ontworpen door dezelfde Larry Bond), werd vervolgens zeer serieus genomen door de NAVO-admiraliteiten, net als een tweede scenario dat de kern van de roman vormt, de verovering van IJsland. door parachutisten en Sovjet-zeetroepen, om de versterkingslinie van de Reforger te bedreigen.
De massale Russische raketaanval op Oekraïne op 29 december, eveneens in twee fasen
Als de Russische aanval van 29 december niet op de vloot was gericht, maar op de Oekraïense infrastructuur en steden, lijkt het erop dat deze is ontworpen rond een tactiek die dicht bij de tactiek ligt die in de roman uit 1986 is ontwikkeld. De aanval wordt in feite in twee opeenvolgende fasen uitgevoerd.
De eerste fase bestond alleen uit KH-101 en Kh-555 kruisraketten en Geranium langeafstandsaanvalsdrones. Daarin verschilde het niet veel van de aanvallen van de afgelopen maanden, toen de kruisraketten KH-101, Kh-555 en 3M54 Kalibr gelijktijdig op Oekraïne werden gelanceerd, naast Geranium-drones.
Zoals eerder bleek de Oekraïense luchtafweer bijzonder effectief tegen deze vectoren, waarbij werd beweerd, en er is geen reden om daaraan te twijfelen, de vernietiging van 87 kruisraketten en 27 drones, in beide gevallen ongeveer 90% van het arsenaal dat tegen deze wapens werd gelanceerd. hun doelwitten.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Hallo Fabrice,
Afgelopen voorjaar heeft de PAC3 zeker de meeste, zo niet alle, raketten onderschept die waren verzonden om de eenvoudige reden dat dit het doelwit was.
Bij de trajectberekening om mach 5 en niet-manoeuvrerende raketten te onderscheppen (de Kinzhal manoeuvreert alleen bij zijn eindnadering en moet zijn snelheid zeer aanzienlijk worden verminderd), vereenvoudigt het feit dat hij het doelwit is de taak aanzienlijk.
Voor de rest is het zoals gewoonlijk: Rusland zegt dat het honderd raketten heeft gestuurd en Oekraïne zegt dat het er geen heeft gezien of onderschept. We zijn duidelijk bezig met militaire propaganda aan beide kanten.
Degenen die getroffen werden, vielen vaak op burgers en als de anderen vernietigd werden, blijven we zeer ontwijkend: het is de mist van de oorlog.
Eén ding is zeker: er is niet genoeg luchtverdediging in Oekraïne om alles te beschermen. Je moet dus keuzes maken. Kiev is er een die ten koste gaat van bepaalde andere steden.
Om te eindigen met de F16: we hebben nog niet echt gezien wat een doel 120 in het echt oplevert (het gaat over 150/160 km van wat ik kon vinden). Op Europees niveau hebben we nogal wat tests en feedback over de Meteor, maar weinig over deze Amerikaanse raket. Als het op de gebruikelijke apparatuur lijkt, zal het erg moeilijk zijn om dit soort operaties op te zetten.
Gelukkig nieuwjaar 🙂