De afgelopen dagen hebben verschillende politieke leiders van de NAVO, maar ook uit Finland, Duitsland en Polen, zeer zorgwekkende toespraken gehouden. Volgens hen zijn de risico’s nu groot dat Rusland binnen vijf jaar, dus rond 2030, zal besluiten een van de NAVO-landen aan te vallen.
Sindsdien zijn de meningen over dit onderwerp toegenomen, zowel in de pers als op internet en op nieuwskanalen. Sommigen zien in de uitspraken van Boris Pistorius een politieke manoeuvre met een intern doel. Anderen zien het als een catastrofisme dat niets met de werkelijkheid te maken heeft, vooral als het gaat om de Russische militaire macht. Deze laatste ondersteunen tenslotte de realiteit van deze toespraak.
Om deze vraag te beantwoorden is het nodig om de feiten van het probleem helder te formuleren, dat wil zeggen de realiteit van hoe het machtsevenwicht in Europa op dit moment zou kunnen zijn, maar ook om alle uitputtingsfactoren te analyseren, en de politieke krachten die daaraan ten grondslag liggen. . En zoals we in dit artikel zullen zien, om een bekende status op Facebook te parafraseren: het is ingewikkeld!
overzicht
Wat zal het militaire potentieel van Rusland in 2030 zijn?
De eerste vraag, om de oorlogsrisico’s in Europa tegen 2030 in te schatten, is om het militaire potentieel te kunnen inschatten dat Moskou op dit moment daadwerkelijk zal hebben.
Om dit te bereiken is het essentieel om over uitstekende bronnen te beschikken, vaak buiten het bereik van commentatoren, zo niet noodzakelijkerwijs inlichtingendiensten, maar ook over een flinke dosis waarzeggerij. Dit toekomstige potentieel is gebaseerd op vier factoren, die allemaal even onzeker zijn als de andere.
Een zeer onzeker punt van herkomst en tijdlijn
Het eerste is niets anders dan het vertrekpunt ervan, dat wil zeggen over de strijdkrachten waarover de Russische generale staf vandaag de dag feitelijk beschikt. Deze ene vraag alleen al is een uitdaging. De informatie over Russische verliezen, qua manschappen en uitrusting, is meestal zeer variabel, afhankelijk van de bronnen, en het op betrouwbare wijze vaststellen van de realiteit van het operationele systeem van Moskou is dat zelfs nog meer.
Als de aard van het oorsprongspunt onzeker is, is de timing ervan even onzeker. Niemand kan vandaag de dag voorspellen wanneer de oorlog in Oekraïne zal eindigen, noch wat de parameters van deze mogelijke vrede zullen zijn.
Het is duidelijk dat tussen een zegevierend Rusland aan de ene kant, een Oekraïne dat erin slaagt zijn hele grondgebied te bevrijden aan de andere kant, en de waarschijnlijke hypothese van een Koreanisering van het Oekraïense theater, de gevolgen voor het militaire potentieel van de Russische legers radicaal verschillend kunnen zijn. .
Een Russische nederlaag zou dus waarschijnlijk leiden tot aanzienlijke interne politieke omwentelingen in het land, met de nodige moeilijkheden bij de wederopbouw van een effectief militair instrument.
Een overwinning voor Moskou daarentegen zou het Kremlin geconsolideerde macht geven over een gebied en een bevolking die aanzienlijk zullen zijn uitgebreid, en zou het vertrouwen van de autoriteiten in de militaire macht versterken.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
De EU-landen hebben ongeveer 450 miljoen inwoners, terwijl Rusland er slechts 140 heeft.
Het demografische machtsevenwicht maakt een NAVO-aanval door Rusland volkomen suïcidaal.
En wie kan geloven dat Rusland de NAVO-landen zal binnenvallen als het niet in staat is de volledige controle over Oekraïne over te nemen?
We voelen het gewicht van de lobby's van de wapenindustrie die, door de Russische dreiging aan te wakkeren, graag zouden willen dat er enorme orders bij hen worden geplaatst voor hun grootste voordeel.
Ervan uitgaande dat de Europeanen erin slagen om net zo goed te mobiliseren als de Russen, ervan uitgaande dat de Europese landen zich allemaal engageren, ervan uitgaande dat de Europese landen besluiten al hun middelen te sturen, ervan uitgaande dat... Deze indicator kan niet worden genegeerd, maar is verre van op zichzelf effectief zijn. Israël versloeg Egypte en zijn bondgenoten, die vijftien keer zo bevolkt waren, twee keer in zeven jaar, en veroverde de hele Sinaï op Egypte, en de Golan op Syrië. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog waren Frankrijk, Groot-Brittannië, België en Nederland twee keer zo bevolkt als Duitsland. Rusland was tijdens de Eerste Wereldoorlog vijf keer zo bevolkt als Duitsland.
hello,
van mijn kant denk ik dat onze veiligheid aan ons is en niet altijd afhankelijk is van de Amerikanen! Ik houd niet van Trump, maar ik ben het met hem eens: het is niet aan de Amerikanen om voor de Europeanen te betalen.
laten we uit onze comfortzone komen door altijd te klagen en ruzie te maken, zoals op een schoolplein.
onze verdediging is van ons en vergeet niet dat ons leger een soort verzekering is; het kost altijd te veel als we het niet gebruiken.
goed nagedacht en goede avond
Trump is een intellectuele fraudeur. De Europese defensie via de NAVO brengt jaarlijks miljarden naar de VS via industriële operaties.
Het is heel eenvoudig: afgezien van Frankrijk en een paar delen in Groot-Brittannië en Duitsland is alles Amerikaans.
Trump hoeft alleen maar de onderkant van het front te laten bestaan (bla bla buitenlands gevaar enz.)
Kortom, als vis pacem para bellum de basis blijft. Dit is gezond verstand, maar gezien de verschillende politieke variaties in de verschillende Europese landen, zullen we in staat zijn een strategie te verenigen en door te gaan met de implementatie van een operationeel beleid, niets is minder zeker. Dit dwingt ons om een kostbare maar veiligere contra-willekeurige strategie te ontwikkelen, samen met de weinige landen die ermee instemmen dit te doen. Normaal gesproken kunnen we het ons niet veroorloven om de NAVO-landen binnen te vallen, maar te proberen een klap uit te delen aan een van de Baltische landen. Vooral omdat de uitkomst van het huidige conflict niet is geregistreerd en als (we zouden het niet willen) Oekraïne zou instorten, zou de geostrategische situatie niet hetzelfde zijn. Op dit moment bevinden we ons, of het nu in Rusland of in de VS is, in een fase voorafgaand aan de verkiezingen, dus we kunnen net zo goed zeggen dat de woorden van dit moment niet de woorden zullen zijn die we aan het eind van het jaar zullen horen, waarin het realisme zal zegevieren. . In ieder geval dank aan Méta Défense voor al dit werk (een nieuwe abonnee).