Een recent rapport gepubliceerd door het International Institute for Strategic Studies (IISS) analyseert in detail: De Russische nucleaire doctrine vandaag, vooral met betrekking tot het potentiële gebruik van niet-strategische kernwapens. Dit brengt talrijke en significante verschillen met de westerse doctrines aan het licht, waardoor Europa in veel gevallen in een zwakke situatie verkeert, ook wat betreft de hulp die het aan Oekraïne kan bieden.
Wat zijn vandaag de dag de pijlers die deze doctrine van het gebruik van kernwapens in Rusland vormgeven? Waarom is het zo effectief tegen westerse landen, waaronder de Verenigde Staten? En hoe bedreigt het Oekraïne en Europa?
overzicht
De evolutie van de doctrine van het gebruik van kernwapens, van de Sovjet-Unie tot Rusland
Tijdens de Koude Oorlog was het gebruik van kernwapens alomtegenwoordig in de Sovjetdoctrine. Hiervoor beschikten de Sovjet-arsenalen over een breed scala aan kernmunitie, variërend van artilleriegranaten tot intercontinentale ballistische raketten, waaronder traditionele bommen, onderwatermijnen en zelfs mortiergranaten. Destijds was de Russische doctrine van mening dat kernwapens voor tactische doeleinden konden worden gebruikt, terwijl de mogelijkheid van strategische escalatie onder controle kon worden gehouden.
Deze houding duurde tot het einde van de Koude Oorlog en bracht uit de hand gelopen uitgaven met zich mee om de arsenalen van kernwapens en munitie te voorzien en in goede staat te houden, wat niet altijd het geval was.
Terwijl de periode na het einde van de Koude Oorlog werd gekenmerkt door de terugtrekking van een meerderheid van deze wapensystemen, keerde Rusland snel terug naar een defensieve houding die kernwapens tot de spil van zijn afschrikkingsvermogen maakte. , onder invloed van westerse interventies tegen Irak of Servië, met aanzienlijke precisie-aanvallen op lange afstand.
Vanaf het begin van de jaren 2000 en de komst van Vladimir Poetin aan het hoofd van het Kremlin zijn er aanzienlijke inspanningen geleverd om het nucleaire en gemengde arsenaal van de Russische strijdkrachten te moderniseren.
Als zodanig zijn veel van de munitie die vandaag de dag in Rusland in het nieuws komt, zoals de Iskander-M ballistische korteafstandsraket, de Kinzhal-luchtversieDe Kalibr- en Kh-101-kruisraketten, en de RS-28 Sarmat- en R-30 Bulava-strategische raketten, vinden hun oorsprong of hun technologische en industriële keerpunt in het begin van de jaren 2000.
Het Russische leger traint sinds 1999 voor scenario's waaronder nucleaire aanvallen.
Tegelijkertijd werd het gebruik van kernwapens, voor operationele doeleinden, opnieuw geïntegreerd in de grote jaarlijkse oefeningen van de Russische legers, met name tijdens de Zapad (west)-oefening, die elke vier jaar plaatsvindt. van een mogelijke confrontatie met de NAVO-troepen.
De terugkeer van het gesimuleerde gebruik van kernwapens door de Russische strijdkrachten vond al plaats tijdens de Zapad-oefening van 1999 en werd geïntegreerd in alle Zapad-oefeningen volgend, maar ook, vanaf Zapad 2013, in de scenario's van de andere grote oefeningen Tcentr, Kavkaz en Vostok (oost).
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks