De afgelopen weken, en nog meer sinds de dreigementen van D. Trump aan het adres van de NAVO als hij verkozen zou worden, lijken de Europese landen en hun leiders gedreven door een nieuwe dynamiek. Dat is niet verrassend, want juist als we met de rug tegen de muur staan, moeten we het meest vooruit komen.
In deze context hield de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, een bijzonder scherpzinnige en ambitieuze toespraak in een interview voor de Financial Times. Dit wil in feite van de Europese Commissie, en van de EU in het algemeen, een structurerende macht maken om de defensie-inspanningen van Europese landen te stimuleren en te ondersteunen, en hen aan te moedigen Europese, in plaats van Amerikaanse, Zuid-Koreaanse en Israëlische wapens te produceren en te kopen. , zoals vandaag.
overzicht
Naar een initiatief vergelijkbaar met het Covid-plan van de Europese Commissie om de Europese defensie-inspanning te ondersteunen
In dit interview kunnen we, vanwege het belang ervan, betreuren dat dit zo is gereserveerd voor abonnees van de Financial TimesAangezien het 450 miljoen Europeanen betreft, heeft de voorzitter van de Europese Commissie in feite zeer offensieve standpunten ingenomen, zowel om de rol en de hulp van de EU op het gebied van de defensie-inspanningen van de Europeanen te versterken, maar alleen om de Europese strategische autonomie, door de aanschaf van Europees defensiematerieel door de Europese legers aanzienlijk te vergroten.
Om de toon te zetten voor haar ambities, terwijl ze kandidaat lijkt te zijn voor haar eigen opvolging na de volgende Europese verkiezingen, vergeleek Ursula von der Leyen de rol die de Europese Unie zou kunnen spelen op het gebied van de verdediging van het oude continent met de rol die de Europese Unie zou kunnen spelen op het gebied van de verdediging van het oude continent. was van hemzelf, tijdens de Covid-crisis.
Laten we niet vergeten dat bij deze gelegenheid de Europese Unie was opgericht een herstelplan van ruim € 800 miljard, maar zorgde ook voor de coördinatie van de aankoop van vaccins tussen Europese landen, en verleende tijdelijk aanzienlijke vrijstellingen van plafonds voor het overheidstekort aan de lidstaten.
Er is een nieuwe Europese Defensiecommissaris nodig, voor Ursula von der Leyen
In de toespraak van de voorzitter van de Commissie is er echter geen sprake van een herhaling van het model van het Covid-herstelplan, dat bijzonder duur is. Aan de andere kant is het van plan de wetgevende en structurerende macht van de EU te gebruiken om de investeringscapaciteiten van de Europese landen te optimaliseren en te vergroten, ten behoeve van hun legers, rekening houdend met de urgentie van de behoeften in Europa, maar ook in Oekraïne. .
De eerste belangrijke maatregel die zij noemde, zou de creatie zijn van een post van Europees commissaris voor Defensie, een volwaardig commissaris, een identiek lid van de anderen, binnen de commissie.
Laten we niet vergeten dat de defensiekwesties tot nu toe verdeeld zijn tussen de voorzitter van de Europese Commissie zelf, de commissaris voor de Interne Markt, de Fransman Thierry Breton, en de Spanjaard Josep Borrell, hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheid. beleid, die niet dezelfde prerogatieven heeft als een volwaardig Europees commissaris.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Hallo en hier zijn we.
Poetin viel de Donbass binnen nadat hij in de buitenwijken van Kiev een pak slaag had gekregen. Slecht voorbereid werd deze operatie gelanceerd met de illusie dat de Oekraïense soldaten de taak niet zouden aankunnen en dat de westerse staten die voorop zouden lopen slechts zwak zouden reageren. de reactie van het Westen is zwak, maar de Javelins liggen op de grond en de Oekraïners vechten als honden om hun hoofdstad te verdedigen.
Poetin, ontsteld, vertrekt met zijn staart tussen de benen en plaatst zijn land in een oorlogseconomie, geen kwartier en geen tijd te verliezen met deze gedegenereerde westerse klootzakken en de nazi-Oekraïeners.
Hervatting van de vijandelijkheden, geen plezier meer, vordering van fabrieken, potten en pannen worden vervangen door granaten, oorlogsproductie, alle middelen zijn goed, elektronische oorlogvoering, desinformatie, cyber, eliminatie van tegenstanders, we zagen het niet meer, nu zien we het overal Poetin verteert zijn teleurstelling en zweert wraak, hij herstelt van zijn tegenslagen
Het Westen wrijft in de ogen en gelooft het bewijsmateriaal niet. Poetin wil zijn Grote RUSLAND, vol en compleet uit de tijd van de tsaren van heel Rusland.
Sancties en kreten van afschuw, krantenkoppen en spottende commentaren op de RUSSISCHE oorlogscapaciteiten en de middelmatigheid van hun oorlogsinstrumenten, wees niet eens bang, wij zijn de sterkste, vooral op tv.
Poetin begreep dat we verstrooid zijn, slecht voorbereid en niet in staat een conflict met Groot-Rusland te plannen, maar dit is wat als een snotslinger boven onze neus hangt.
We kijken elkaar aan en tellen de punten met een zekere kwade trouw en een goed geweten, terwijl we de Oekraïners laten vermoorden terwijl we onszelf vragen stellen over de beste manier om op het ergste te anticiperen.
Opnieuw sancties in de misvatting dat dit voldoende zal zijn om de grote tsaar te ontmoedigen en de Russische economie op de knieën te krijgen. Poetin riekt naar neerbuigendheid jegens zijn vijanden, waardoor ze in de illusie blijven dat ze veilig zijn.
Fout en nieuwe fout, het is niet alsof we in een Hollywood-productie zitten, Poetin maakt het niet uit en gaat op tournee door de Groothertogen met Xi Jimping, Kim Jong Un, Khamenei en andere wapenleveranciers, hij blijft zijn elixer verkopen aan de hoogste bieders en zelfs aan westerlingen onder de dekmantel van Duitse hoofden, waardoor hij de miljoenen verdiende die nodig waren voor zijn oorlogsindustrie en zijn herverkiezing.
Dat is goed voor hem, want volgens het laatste nieuws staat het Oekraïense front op het punt toe te geven aan de aanval van de Russische hordes aan de kant van Avdiïvka.
Talrijke en goed bewapende Russische troepen rukken op, in tegenstelling tot wat onze strategen zeggen.
Heeft hij niet de controle overgenomen over de grootste kerncentrale van Europa, heeft hij de oevers van de Dneppre niet overspoeld met minachting voor levens, heeft hij niet straffeloos scholen, ziekenhuizen en steden gebombardeerd en zijn vijanden zonder reactie achtergelaten?
Westerlingen worden wakker en ontwaken uit hun lethargie. De zaken degenereren en de oorlog ontglipt ons, Poetin krijgt de overhand.
We kijken naar elkaar als een porseleinen hond en rekenen op de Yankees met de illusie dat oom SAM ons te hulp zal komen, fout, de Staten zullen van aandeelhouders veranderen en het gaat slecht.
Dollars zitten vast in het Congres.
Europa begint zichzelf existentiële vragen te stellen.
Poetin lacht en geniet van de westerse meningsverschillen, Poetin juicht het land toe, is zijn laars, zijn erectie ook en zijn herverkiezing staat buiten kijf.
We zijn vergeten dat we, om vrede te verdienen, ons niet alleen moeten voorbereiden op oorlog, maar vooral bereid moeten zijn om die te voeren. Verdienen we geen vrede?
Het is nu misschien te laat om te reageren: zijn we bereid troepen te sturen om te worden gedood aan het Oekraïense front, om over te schakelen naar een echte oorlogseconomie en niet te kibbelen?
Het kan Poetin niets schelen, laten we er geen twijfel over hebben, hij zal tot het uiterste gaan, zelfs als dat betekent dat hij zijn nucleaire cocktail op het Oekraïense platteland en de steden moet gooien.
We zullen onze jonge mensen en ons dagelijks comfort kunnen redden, laten we onze kleine westerse dromen en illusies achter ons laten, een einde maken aan de zorgberen, er zullen meer mensen zijn, die huilen en tandenknarsen.
Onze leiders zijn zich er terdege van bewust dat de deadline snel nadert en huiveren nu al bij het vooruitzicht dat ze te maken zullen krijgen met de onzekere toekomst van onze pensioenen, de toekomst van onze jongeren en de catastrofe die op komst is. De jonge Russen hebben geen keus, het is front of dood, en in dit geval is het hetzelfde. Hoe te reageren op een vijand die zijn doden niet meetelt en de rede tart door gebruik te maken van die van de sterkste en vergelding.
De kleine trucjes om erachter te komen wie de leiding zal nemen over de Europese wapenproductiecontracten voor een conflict dat Dantesque belooft te worden, Duitsland aan de leiding, in valse reet, dat met vuur speelt door op de pasta van de Fransen te schieten om de timbale te winnen door naar Zuig Biden's pik.
Het enige wat hen momenteel interesseert zijn hun industriële instrumenten, hun export en hun dalende handelsbalans. Ze zijn niet in de stemming om hun plaats als Europese leider te verliezen. Hun verantwoordelijkheid voor hun vertragingen als het gaat om wapenleveranties lijkt mij op zijn zachtst gezegd verdacht.
Frankrijk predikt nu al zeven tot vijf jaar in de leegte om een Europese defensie op te bouwen, de Bondsdag wil dat niet en de Europeanen kopen massaal made in the USA, gegrepen door de ballen komen ze met hun kont tussen twee stoelen, en als de opgewonden Yankee in een vlaag van paranoïde delirium besluit de reserveonderdelen niet langer te leveren zonder enige compensatie, zal dat niet lukken.
Onze sterke punten zijn onze fouten en Poetin lacht en geniet van onze verschillen en ons uitstelgedrag en hij steunt waar het pijn doet, hij speelt met onze verschillen, hij is daar een meester in.
Onze verslaving is al een hele tijd niet meer van ons.
Wij staan nu tegen de muur
Moeten we onze jonge mannen de oorlog in sturen of moeten we ons door Poetin als stront laten verpletteren?
Het lijkt mij dat het erg laat is om wakker te worden, is er een mis gezegd? Zal het nodig zijn om de Kelk tot aan de droesem leeg te drinken?
Wat mij betreft is het overduidelijk dat we er nog niet klaar voor zijn en dat we onszelf niet moeten wijsmaken dat de kaarten die we in handen hebben niet in ons voordeel zijn.
Is dit zeker donkergrijze beeld realistisch? De toekomst zal het leren