De mogelijke verzending van Europese troepen naar Oekraïne, genoemd door Emmanuel Macron aan de zijlijn van de Top van Parijs op 26 februari, blijft talloze reacties oproepen, in Frankrijk, in Europa en daarbuiten. Maar in plaats van een dynamiek op gang te brengen ten gunste van de opkomst van een meer verenigd, vastberadener en sterker Europa ter ondersteuning van Oekraïne, veranderde dit vonnis in een reactie tegen de Franse president.
Deze hypothese wordt niet alleen sterk bekritiseerd door de oppositie in Frankrijk, maar is er ook in geslaagd een echte consensus te creëren in Europa en zelfs binnen de NAVO, maar daartegen. Wat de Russen betreft: zij genieten zonder veel verrassing van het debacle, niet zonder de houding van Frankrijk belachelijk te maken.
overzicht
Een duidelijk gebrek aan geloofwaardigheid voor Frankrijk in Europa op het gebied van defensiekwesties
Het is mogelijk om urenlang te debatteren over de merites ervan, of niet de door het Franse staatshoofd genoemde hypothese. Deze aflevering toont echter vooral de Het wrede gebrek aan geloofwaardigheid van Frankrijk over deze geostrategische kwesties, ook in Europa, en in het bijzonder over de enorme kloof die vandaag de dag bestaat tussen de ambities die Frankrijk op dit gebied heeft geuit en de middelen die feitelijk ter beschikking staan van zijn legers.
Het zwakke gewicht van Frankrijk met betrekking tot geostrategische kwesties
Verschillende historische factoren, waarvan sommige bewezen zijn, en andere soms gefantaseerd, hebben de neiging de situatie te eroderen geloofwaardigheid van het Franse woord over defensie op het Europese en mondiale geopolitieke toneel. Bovendien zijn de Europeanen en hun leiders al tientallen jaren geconditioneerd om vrijwel blindelings te volgen Richtlijnen van de Verenigde Staten in dit gebied, terwijl ze voor hun veiligheid afhankelijk zijn van Washington en zijn zeer machtige legers.
De ontwikkelingen van de afgelopen weken, of dat nu in Oekraïne tegen Rusland is, maar ook in de Verenigde Staten, met een Congres dat nog steeds een hulppakket voor Oekraïne blokkeert dat nu van cruciaal belang is, en een Donald die, niet verrassend, de Republikeinse voorverkiezingen zal winnen, en dat de favoriet in de peilingen, wat betreft de verkiezingen van november, had, zo leek het, schudde de Europeanen in hun zekerheden, tot het punt dat er nieuwe discoursen ontstonden in Den Haag, Rome, Warschau en zelfs Berlijn.
Het is waarschijnlijk ook dat Emmanuel Macron, denkend dat hij zou kunnen profiteren van deze schijnbare evolutie van de Europese leiders, probeerde wat er nu steeds meer op lijkt. een bluf, door de interventie van Europese troepen in Oekraïne als een werkhypothese te presenteren, terwijl deze tijdens de conferentie zeer zeker slechts kort, zonder nadruk en zonder de minste steun was genoemd.
De zwakte van de Franse legers op conventioneel gebied belemmert het streven van Parijs naar de opkomst van Europese strategische autonomie.
In deze context is het goed dat de zwakte van de Franse legers, vooral in termen van conventionele symmetrische gevechten met hoge intensiteit, die waardoor het Franse discours zijn geloofwaardigheid verliest, wanneer Parijs het mogelijke sturen van troepen naar Oekraïne bespreekt, of pleit voor Europese strategische autonomie.
Het is duidelijk dat de Europeanen zichzelf er duidelijk niet klaar voor achten Rusland confronteren, zonder dat het initiatief uit Washington komt, en minder bescherming van het Amerikaanse leger en de Amerikaanse luchtmacht. Helaas zijn de Franse legers in dit gebied erg ver verwijderd een alternatief voorstellen geloofwaardig genoeg voor Warschau, Vilnius of Boekarest om een huivering in deze richting teweeg te brengen.
Frankrijk versus Rusland: een potentieel machtsevenwicht dat veel minder opvallend is dan het lijkt
In de hoofden van bijna alle Europeanen, en zelfs in de wereld, kan Frankrijk in feite op zichzelf geen geloofwaardige potentiële tegenstander vertegenwoordigen. Moskou afschrikken op strategische gebieden.
Het gemiddelde militaire machtsevenwicht is 7 tegen 1 in het voordeel van de Russische legers
inderdaad, met 2 kernkoppen, 3000 tanks, 1200 gevechtsvliegtuigen, ongeveer vijftig onderzeeërs en een strijdmacht van 1,3 miljoen mannen, overtreffen de Russische legers de 350 koppen, 200 tanks, 225 gevechtsvliegtuigen, 10 onderzeeërs 210 man van de Franse legers, in een gemiddelde verhouding van 1 versus 7.
In termen van afschrikkingEr moet aan worden herinnerd dat de 4 nucleaire ballistische raketonderzeeërs en de 2 squadrons van Rafale B-kernwapens van de Franse strategische strijdkrachten beschikken grotendeels over de macht genoeg om heel Rusland te vernietigen, terwijl het voor Moskou nauwelijks nuttig is om Frankrijk meer dan vijftien keer te kunnen vernietigen.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
hello,
Ik ben een grote fan van je bericht.
Ik begrijp volledig de noodzaak van versterking, het gebrek aan visie gedurende een zeer lange tijd, maar betrokken raken bij het Europese Hof om deze president die gelukkig regeerde te beschuldigen, misschien niet sterk genoeg, dat vind ik een beetje gemakkelijk.
Als we denken dat als we sterker waren geweest, de andere landen ons zouden hebben gesteund, vergeten we deze Europese reflex zodra Frankrijk een beetje aan belang wint. Bovendien getuigt deze reactie van Europese landen van meer angst dan een echte analyse van het effect van deze verklaring.
De hypothese dat er grondtroepen zouden kunnen worden ingezet, is slechts een waarschuwing voor Rusland en het zaaien van twijfel. Dit wapen gebruikt door Rusland. en eerlijk gezegd, wat kan Rusland met Frankrijk doen: kernenergie is zelfvernietiging en wat het conventionele leger betreft, de weg naar Parijs loopt via de NAVO. Alleen maar Rusland terugsturen naar zijn hulpeloosheid tegenover Oekraïne, Frankrijk is een ander stuk...
Als Trump ons alleen laat tegenover Rusland, op wie kunnen al deze Europese landen dan rekenen als hun nucleaire paraplu?
Hoeveel heeft deze nucleaire paraplu de afgelopen 60 jaar gekost?
Wie was de visionair?
Natuurlijk hadden we meer kunnen doen.
Zestig jaar lang hebben deze Europese landen onze kernmacht altijd geminimaliseerd en bekritiseerd. Te agressieve, oorlogszuchtige mensen, verliezers, wraaknemers.
Dit om op te kruipen in de heilige Amerikaanse bescherming en afhankelijk te zijn van Russisch gas.
Dus ja, we hebben niet genoeg gedaan, maar we hebben niet geholpen.
En we zijn moeilijk te imponeren, wat niet gezegd kan worden over de rest van Europa.
Vergeet nooit dat zelfkastijding het koren is op degenen die willen dat we zwakker worden.
En het versterkt ons nooit.
we moeten uiteraard zelfkritisch zijn, maar we zijn niet de enigen die in dit schuitje zitten.
Ik denk helemaal niet dat het doel van het artikel was om zichzelf te straffen, maar eerder om de regering ertoe aan te zetten meer te doen.
Maar deze titel: een duidelijk gebrek aan geloofwaardigheid van Frankrijk in Europa op het gebied van defensiekwesties.
Ik geef toe dat het moeilijk te aanvaarden is wat Europa ons de Fransen biedt:
Investeringen in conventionele of nucleaire afschrikking = 0
Zonder de Verenigde Staten is geloofwaardigheid = 0
Laten we onszelf als Fransen beoordelen, dat we het er niet helemaal mee eens zijn.
Eerlijk gezegd is de mening van andere Europese landen, als ze een korreltje zout willen nemen, gemakkelijker dan het voorstellen van een echte evolutie naar een Europese militaire macht... en helaas voor hen zal Frankrijk inderdaad de steunpilaar zijn. En dat is het probleem...
ps:
Als Rusland nu binnen zes maanden door het front breekt en er gevaar voor ineenstorting bestaat, weten we dan zeker dat de Fransen, Engelsen en Amerikanen zien dat de NAVO op afstand zal blijven.
Met vriendelijke groeten en trouw de jouwe
Bedankt voor de reactie. Ik zal u niet tegenspreken over de manier waarop Europeanen een zekere diepgewortelde angst hebben. Nu is de situatie zoals ze is. We kunnen er spijt van krijgen, maar het is onmogelijk om het te veranderen, althans niet binnen de deadline. Zelfs als er voldoende tijd is, ben ik bang dat dit gewoon buiten de reikwijdte valt. Het is geen kwestie van het verdelen van goede en slechte punten, maar eenvoudigweg van het formuleren van een constatering: de ambities aan de ene kant, en de verwachtingen van de Europeanen met betrekking tot de macht van de Europese legers aan de andere kant, zijn niet op elkaar afgestemd.
Dit gezegd hebbende, en wetende dat het voor de Europeanen noodzakelijk is om zich aan te passen aan de snel veranderende realiteit, zou de enige oplossing zijn om de Europeanen een potentieel alternatief, zelfs gedeeltelijk, te bieden voor Amerikaanse bescherming. En vandaag de dag zijn de Franse legers er nog lang niet in geslaagd dit te bereiken.
Vandaar het artikel. Want ambities uitspreken, zonder jezelf de middelen te geven, was in een context als deze uiteraard regelrecht tegen de muur gaan.
Als de president daadwerkelijk inhoud wil geven aan deze Europese strategische autonomie, is het aan hem om in te spelen op de zelfs impliciete verwachtingen van de Europeanen, en dus Frankrijk te voorzien van een veel belangrijker leger.
hello,
Ja, zoals gewoonlijk worden we behandeld alsof we oorlog voeren, maar ja, we zijn eraan gewend. in ieder geval zullen we niets doen met Duitsland, dat alle Franse initiatieven, wat die ook mogen zijn, zal blijven dwarsbomen. Ik heb het niet eens over de Scaf- en MGCS-programma's, die naar mijn mening net als de rest in de vuilnisbak van de Frans-Duitse samenwerking zullen belanden. Laten we nu de EMBT lanceren, we hadden de Duitsers niet nodig om de Leclerc te maken, behalve misschien de versnellingsbak, maar als we een hybride maken, is die niet nodig! Laten we, als we op het schavot zijn, de middelen concentreren op de rafale 5 en zijn omgeving en het zal al goed zijn. het zal op de Grand Charles kunnen landen, zonder dat er een opvolger van 75000 ton nodig is. als we drones hebben die onopvallend zijn en contact maken, wat is dan de noodzaak van een scaf, aangezien deze uit de buurt van potentieel gevaar kan blijven. door riskante samenwerkingen aan te gaan verspillen we onze tijd en onze vaardigheden en stellen we onszelf zoals gewoonlijk over aan de genade van de Duitsers die niet eens meer in staat zijn een bataljon tanks online te zetten of een fregat te sturen met raketten die werken (gelukkig voor de Amerikanen omdat er met bondgenoten zoals zij geen vijanden nodig zijn).
Wat betreft onze jonge generaties die vrede willen en vooral niet willen mobiliseren voor hun land: de dag dat Poetin hen in de kont zal komen schoppen... zal hij hen niet vragen of zij het ermee eens zijn, maar het zal een beetje laat zijn.
Ik denk dat de Fransen en de Europeanen in het algemeen uit hun comfortzone zullen moeten stappen en hun manier van kijken zullen moeten veranderen. we willen allemaal vrede, maar we moeten voor sommige mensen de puntjes op de i zetten, zodat ze begrijpen dat ze ons niet mogen komen vermoorden….
goedendag iedereen