Het zal niet lang geduurd hebben. Na de vermelding door de Franse president Emmanuel Macron van de mogelijkheid om Europese troepen naar Oekraïne te sturen, vermenigvuldigden de reacties, vaak niet erg gunstig, zich in Europa, in de Verenigde Staten, maar ook binnen de Franse klassepolitiek. De tweede messen van de Russische communicatie probeerden op hun beurt de dreiging belachelijk te maken.
Dit is niet het geval voor Vladimir Poetin. In plaats van de hypothese, of Frankrijk, als een verwaarloosbare grootheid te beschouwen, hij zwaaide krachtig met de nucleaire dreiging, tegen Frankrijk, en vooral tegen heel Europa, als de Europeanen zich ooit kwamen bemoeien met ‘Russisch grondgebied’, zonder dat we echt wisten of Oekraïne al dan niet deel uitmaakte van zijn opvatting van wat Russisch grondgebied is.
Het is duidelijk dat de Russische president bereid is zijn hele arsenaal, inclusief kernwapens, te gebruiken om westerlingen ervan te overtuigen afstand te nemen van wat hij beschouwt als de invloedssfeer van Moskou, een idee dat elders zeer dynamisch is in de woorden van het Russische staatshoofd gedurende twintig jaar. jaar.
In deze context, en hoewel de Amerikaanse steun en bescherming na de verklaringen van Donald Trump met onzekerheden worden geconfronteerd, lijkt de Franse afschrikking het ultieme bolwerk tegen de ambities van Vladimir Poetin in Europa. De vraag is: kan ze het?
overzicht
Steeds sterkere dreigingen vanuit het Kremlin tegen Frankrijk en Europa
De bedreigingen die Vladimir Poetin op 29 februari tegen Europa uitte, terwijl hij met Russische parlementariërs sprak, vormen zeker een bijzonder krachtige reactie op de hypothesen die president Macron begin deze week naar voren bracht. Ze betekenen echter verre van een breuk in de recente Russische positie, en nog minder een verrassing.
De Russische nucleaire dreiging is geagiteerd sinds 2014 en de verovering van de Krim
Tijdens de interventie van de Russische legers op de Krim in 2014, om bij verrassing het Oekraïense schiereiland te veroveren, had Vladimir Poetin het alarmniveau van zijn nucleaire strijdkrachten al verhoogd en Iskander-raketbatterijen ingezet. het westen.
Hij deed precies hetzelfde in februari 2022, toen hij opdracht gaf tot het offensief tegen Oekraïne en de start van de inmiddels beroemde ‘speciale militaire operatie’, of speciale militaire operaties in het Russisch (CBO), waarbij hij opnieuw de verhoogde waarschuwing van strategische luchtmachtaankondigers aankondigde. krachten en raketkrachten.
Een krachtig antwoord van westerse afschrikking in februari en maart 2022
De effectiviteit van deze maatregel was echter minder effectief dan tijdens de verovering van de Krim, toen zowel Europeanen als Amerikanen verstijfd bleven en zich afvroegen wie ‘deze kleine groene mannetjes’ zouden kunnen zijn, die dit Oekraïense grondgebied hadden overgenomen van Russische bases en landingsplaatsen. schepen.
In 2022 werd onder leiding van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en vooral Oost-Europese landen, zoals Polen en de Baltische staten, westerse militaire hulp georganiseerd ter ondersteuning van Oekraïne, met de overdracht van steeds efficiëntere uitrusting, eerste antitankwapens. en luchtafweer-infanterieraketten (februari 2022), daarna gepantserde voertuigen uit het Sovjettijdperk (maart 2022), gevolgd door de eerste gepantserde voertuigen en westerse artilleriesystemen (april-mei 2022).
Tegelijkertijd reageerden de drie westerse kernwapenlanden, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk, op de waarschuwingen van de Russische kernmacht door hun eigen afschrikkingsmiddelen te versterken, in een patstelling die de wereld sinds 1985 en het einde van de oorlog niet meer had meegemaakt. van de Eurorakettencrisis.
Zo maakte Frankrijk in maart 2022, vier weken na het begin van het conflict, bekend dat dit het geval was drie nucleaire raketonderzeeërs op zee, in een volkomen unieke en uitzonderlijke reactie sinds het einde van de Koude Oorlog.
Bedreigingen die hun vruchten afwierpen en de levering van wapens aan Oekraïne inperkten
Ondanks de standvastigheid van de westerse strategische reactie wierp de Russische dreiging vruchten af. Het duurde meer dan een jaar voordat de westerlingen ermee instemden moderne zware gepantserde voertuigen aan Oekraïne te leveren, zoals infanteriegevechtsvoertuigen (Bradley, Marder, CV90) of gevechtstanks (Leopard 2, Abrams, Uitdager 2).
Het duurde anderhalf jaar voordat ze langeafstandsmunitie (Storm Shadow en Scalp-Er..) leverden, en ruim twee jaar voordat de eerste F-16 gevechtsvliegtuigen in Oekraïne arriveerden (wat nog niet het geval is ). Dit is zeker de reden die Moskou ervan overtuigde om in deze richting te volharden.
Zo schatte het hoofd van het Amerikaanse Strategische Commando, admiraal Charles Richard, in maart 2023 dat we in de komende maanden en jaren konden verwachten dat Moskou voert, net als Peking, zijn pogingen tot nucleaire chantage op, vooral tegen landen zonder middelen, die veel gevoeliger zijn voor dit soort dreigingen.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Hallo mr Wolf.
Zoals altijd werd er een onpartijdige en objectieve analyse gemaakt van de getoonde bevoegdheden en hun respectieve doctrines uitgelegd.
De geschiedenis is slechts een eeuwig begin en het vergeten ervan is slechts een kans om het zich te zien herhalen. Mijn commentaar is slechts een gemeenplaats, maar uw reflecties zouden door zo veel van deze commentatoren en andere ‘informatiefeeders’ moeten worden gelezen, niet om doctrine te maken, maar eenvoudigweg om een bepaalde geest van synthese aan te wakkeren die een betere lezing van zo’n onzekere toekomst mogelijk zou maken. alledaags zoals ik je hierboven vertelde, maar zeker noodzakelijk….)
Nogmaals bedankt voor uw site.
JLG
Goedenavond en bedankt voor deze reactie, zeer bemoedigend)
De Russische kant lijdt nog steeds onder een gebrek aan perspectief op het feitelijk beschikbare materiaal.
Het is redelijk onwaarschijnlijk dat de kosten voor het onderhoud van 6000 kernkoppen in de totale Russische begroting zullen passen. Als je ze daarna weer operationeel maakt door een beetje roest te verwijderen en ze in een draagraket te plaatsen…….
heel gewoon!
Hallo,
Hartelijk dank voor uw artikel, dat zeer interessant is.
Laat ik mezelf de volgende vraag stellen die mij intrigeert met betrekking tot afschrikking. U brengt terecht het concept van wederzijds verzekerde vernietiging naar voren. Maar verandert antirakettechnologie (bijvoorbeeld Mamba of S400) vandaag de dag het concept van deze “verzekerde” vernietiging niet?
Heel erg bedankt voor uw antwoord.
Hartelijk
SB
Alle antiballistische systemen, de S400, de SAMP/T Mamba, de Patriot, de THAAD of de Arrow 3, hebben een bepaald schietbereik. De S400/Patriot/Mamba/SM6 zijn endo-atmosfeersystemen, die alleen dalende trajecten kunnen onderscheppen tegen specifieke ballistische raketten, met een bereik variërend van 500 tot 1500/2000 km. Exo-atmosferische systemen, zoals de S500, de THAAD, de Arrow 3 of de SM3, zijn in staat ballistische doelen buiten de atmosfeer te onderscheppen, met een breedtegraad variërend van 70/80 tot 200 km, afhankelijk van de modellen. Helaas ondervinden al deze systemen grote problemen bij het tegengaan van intercontinentale ballistische trajecten, ICBM's of SLBM's. Het is niet onmogelijk, maar de batterij moet precies op de juiste plek worden geplaatst om te kunnen slagen. Bovendien moeten ze meerdere raketten per kernkop lanceren. Niemand is dus van mening dat ABM-schilden (anti-ballistische raketten) echt effectief kunnen zijn tegen strategisch vuur. Aan de andere kant kunnen ze worden gebruikt tegen raketten voor de korte tot middellange afstand (tot een bereik van 5 km).
Zeer interessant.
Hartelijk dank.
SB
Nucleaire afschrikking, Frans of anderszins, is slechts zo goed als de wil van degenen die de macht hebben om deze uit te voeren en hun geloofwaardigheid op internationaal niveau.
Vandaar de zwakte van het Britse onderwerp van het dubbele sleutelregime voor het gebruik van kernwapens.
Er zijn geen dubbele sleutels in de Britse afschrikking. Dit is een mythe die vaak wordt herhaald, zelfs door senatoren, maar die volkomen onjuist is.
Het Britse afschrikmiddel gebruikt Trident D5-raketten van Lockheed Martin, maar onafhankelijk. Alleen de Britten kunnen hun kernkoppen bewapenen, hun doelen aanwijzen en het vuurbevel geven. Het Britse afschrikkingsmiddel is afhankelijk van de VS om zijn raketten in stand te houden, maar dat is alles, en er is absoluut geen dubbele sleutel. Ter herinnering: de luchtcomponent van de Franse afschrikking is afhankelijk van het feit dat de E-3F Sentry en de KC-315 in dienst blijven, die voor onderdelen ook afhankelijk zijn van de Verenigde Staten. En in de marineluchtvaart is het afhankelijk van de E-2C Hawkeye van Grumman.
Bovendien bestaat er ook geen dubbele sleutel voor NAVO B-61's. Alleen de Verenigde Staten kunnen ze bewapenen, en de NAVO wijst de doelen aan. De luchtmachten van de gastlanden zijn slechts de vervoerders. In het slechtste geval kunnen ze weigeren de missie uit te voeren.