Met uitzondering van enkele Oost-Europese landen zijn de meeste Europese landen een traject ingeslagen om een defensie-inspanning van 2% van hun bbp te bereiken, of soms iets te overschrijden, terwijl de dreiging vandaag de dag niet in verhouding staat tot die van tien jaar geleden. geleden, en dat een nieuwe dreiging nu weegt op de Amerikaanse bescherming van Europa en de steun van Washington aan Oekraïne.
Waar komt deze drempel vandaan en is deze aangepast aan de veiligheidssituatie van vandaag? Wat zou anders de vereiste waarde zijn van de Europese defensie-inspanning, om de concurrentie met Rusland te vergroten, terwijl Oekraïne wordt gesteund en de veiligheid van zijn belangen wordt gewaarborgd in de theaters die tot zijn verantwoordelijkheidsgebied behoren?
overzicht
De defensie-inspanningsdrempel van 2% van het bbp en de grenzen ervan
Zoals eerder op deze site vermeld, is de drempel voor defensie-investeringen die door de NAVO is vastgesteld op 2% van het bbp, ter gelegenheid van de top van Cardiff in 2014, houdt op geen enkele wijze verband met een complexe berekening van de middelen die nodig zijn om toekomstige defensie-uitdagingen het hoofd te bieden, die in 2014 ook heel anders werden voorgesteld dan tien jaar later in werkelijkheid het geval is.
Integendeel, deze drempel werd, net als de deadline van 2025, politiek gedefinieerd als het grootste bedrag dat door alle NAVO-leden die op deze top aanwezig waren, kon worden aanvaard.
De NAVO-onderhandelaars, die erin slaagden deze overeenkomst te bewerkstelligen, met name uit bepaalde landen die bijzonder terughoudend waren in het verhogen van hun defensie-investeringen, zoals Duitsland, maar ook Italië, Spanje, België, Nederland en vele anderen, kregen de opdracht om het best mogelijke resultaat te behalen, met name om de flagrante kloof tussen de Amerikaanse defensie-inspanningen en die van een grote meerderheid van de andere NAVO-leden, inclusief Frankrijk, weer in evenwicht te brengen.
De deadline van 2025 was ook het meest effectieve instrument om deze terughoudendheid te overwinnen. De leiders die aanwezig waren op de top van Cardiff wisten heel goed dat ze op die datum niet langer in functie zouden zijn, en moesten accepteren dat ze daar niet aan hadden voldaan.
Bovendien duurde het tot het einde van de jaren 2010, en soms het begin van de Russische invasie van Oekraïne, om het momentum te creëren om deze doelstelling tegen 2025 te bereiken, terwijl verschillende landen, waaronder Italië, België en Spanje, nog steeds geloven dat ze dat zullen doen. deze drempel bereiken, maar voorbij deze deadline.
Hoe dan ook was de drempel van 2% van het BBP niet alleen niet bedoeld om voldoende militaire macht te bieden om de veiligheid van het Bondgenootschap te garanderen, maar op het moment dat deze werd opgesteld, was de perceptie van risico's, die breed gedeeld werd, ook in de Verenigde Staten, in plaats van rekening te houden met de ontwikkelingen die zich sindsdien in Europa hebben voorgedaan.
Wat is het Europese equivalent van het Russische defensiebudget?
Dus als de drempel van 2% niet gebaseerd is op een vermogensanalyse die consistent is met de realiteit van de dreigingen, op welk investeringsniveau moeten de Europeanen dan vandaag hun defensie-inspanningen hiervoor brengen?
Als we toegeven dat de Europeanen de Russische dreiging alleen moeten kunnen beheersen, zou het voor hen passend zijn om middelen op één lijn te brengen die gelijkwaardig zijn aan de middelen die de Russische legers hebben en zullen hebben in de komende jaren.
Hoe verhouden de Europese en Russische defensiebegrotingen zich tot elkaar?
Je zou kunnen denken dat dit al het geval is. De begroting van de Russische legers, ongeveer 110 miljard euro in 2024, is inderdaad lager dan die van de Europeanen, ongeveer 270 miljard euro, dicht bij de drempel van gemiddeld 2 procent die de NAVO verwacht.
Deze vergelijking is echter onjuist. In feite betalen de Russische legers voor hun defensiematerieel drie tot vijf keer goedkoper dan de Europeanen voor gelijkwaardig materieel. Zo kan een Leopard Een nieuwe 2A7 kost tussen de € 15 en € 18 miljoen, afhankelijk van de standaarden en uitrusting, vergeleken met minder dan € 2 miljoen voor een T-90M.
De Su-35-jager kost minder dan € 30 miljoen, de Su-57 ongeveer € 37 miljoen, vergeleken met ongeveer € 100 miljoen per vliegtuig. Rafale et Typhoon, en € 120 miljoen met betrekking tot de F-35A. Op marinegebied werden de admiraal Gorshkov-fregatten en de Iassen-M-onderzeeërs aangeschaft voor respectievelijk € 300 miljoen en € 800 miljoen, vergeleken met € 700 miljoen voor een FDI en ongeveer € 1,8 miljard voor een SSN.
Deze kloof is ook terug te vinden in de personeelskosten. De 1,35 miljoen mannen, waaronder 600 dienstplichtigen, van de Russische legers hebben dus een totaal budget van € 000 miljard nodig. Voor 45 man geven de Franse legers elk jaar bijna 207.000 miljard euro uit, een verhouding van 20 op 1, ook al geeft Rusland massaal dan normaal uit aan bonussen en salarissen om vrijwilligers aan te trekken voor de speciale militaire operatie in Oekraïne.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks