Sinds het verlaten van de M247 Sergeant York eind jaren zeventig heeft het Amerikaanse leger nooit enige belangstelling getoond voor luchtafweerartillerie. Aanvankelijk concentreerde het zich op raketverdediging en gedurende ongeveer tien jaar op de ontwikkeling van gerichte energiewapens. .
Het MDACS-programma, geïntegreerd in de financieringswet voor de strijdkrachten van 2025, vormt daarom een diepgaande ontwikkeling daarvoor. Het gaat hier immers om het ontwerp van een multidomein luchtafweerartilleriesysteem, bedoeld om de bescherming te versterken die wordt geboden door andere systemen, raketten, hoogenergetische lasers en microgolfkanonnen.
Dus wat is dit verrassingsprogramma van het Amerikaanse leger? Wat zijn de doelstellingen, de specificaties en het tijdschema ervan, gezien het feit dat de behoefte aan dit type systeem groeit, in alle operatiegebieden, van Oekraïne tot de Stille Oceaan, via de Rode Zee en het Midden-Oosten?
overzicht
De ontgoocheling van het Amerikaanse leger over luchtafweergeschut sinds de jaren zestig
Terwijl de Amerikaanse en Sovjet-capaciteitsontwikkelingen elkaar tijdens de Koude Oorlog in veel opzichten kopieerden, was dit niet het geval met betrekking tot luchtafweergeschut.
Het Amerikaanse leger verloor al snel de interesse in deze mogelijkheid, zodra grond-luchtraketten zoals de Hawk of de Chaparral hun doeltreffendheid hadden bewezen. Het is waar dat, vanuit leerstellig perspectief, het luchtverbod veel meer afhankelijk was van de luchtmacht binnen de Amerikaanse legers dan die van de Sovjet-legers.
Het laatste programma dat in dit gebied over de Atlantische Oceaan werd gelanceerd, was de M247 Sergeant York, een M-48 Patton-tank gemonteerd met een koepel, bewapend met een 40 mm Bofors met dubbele buis en een radar. Het werd gelanceerd in 1978 en zou een reactie zijn op de Sovjet-ZSU-23-4, evenals op de Duitse Gepard, en ter vervanging van de inefficiënte M163 VADS en MIM-46 Chaparral.
De bouw werd echter na vijftig exemplaren stopgezet, waarbij het Amerikaanse leger besloot zich tot de Frans-Duitse Roland en de nieuwe infanterieraket voor de zeer korte afstand Stinger te wenden voor nauwe luchtafweermissies. Luchtverdediging op middellange en lange afstand werd ondertussen toevertrouwd aan de MIM-50 Patriot.
Pas in de tweede helft van de jaren 2010 lanceerde het het Manoeuvre-Short Range Air Defense- of M-SHORAD-programma, een 8x8 Stryker-pantservoertuig gemonteerd met een Leonardo-koepel bewapend met een 20 mm kanon, vier Stinger- en twee Hellfire-raketten.
De M-SHORAD was bedoeld om de Avenger (een Humwee die 8 Stinger gebruikt) te vervangen en kreeg dringend een bevel van 144 eenheden om een nauwe bescherming van de betrokken eenheden te garanderen, met name tegen drones, helikopters en kruisraketten.
Sindsdien leek het Amerikaanse leger, net als alle Amerikaanse legers, exclusief wedden op gerichte energiewapens, hoogenergetische laser, microgolfkanon, stoorzenders, om de bescherming van raketten tegen vliegtuigen, helikopters, raketten, raketten en drones te voltooien.
Het mysterieuze MDACS-luchtafweerartillerieprogramma verscheen in de begrotingsaanvraag voor 2025
Daarom is de verschijning van het MDACS-programma, in de begrotingsraket uitgezonden door het Amerikaanse leger, als onderdeel van de voorbereiding van de begroting voor 2025, een echte verrassing. MDACS is inderdaad de afkorting voor Multi-Domain Artillery Cannon System, een programma dat oorspronkelijk werd ontwikkeld door het US Air Force Research Lab.
75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!
de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.
Nieuwsbrief abonnement
Schrijf je in voor de Meta-Defense-nieuwsbrief de . ontvangen
nieuwste modeartikelen dagelijks of wekelijks
Is de EBRC Jaguar met zijn Paseo-optronica en zijn kanon dat CTA 40 mm airburst kan afvuren niet bij uitstek geschikt voor deze taak?
We vervangen de MMP-pod door Mistral en presto maakt een Shorad-platform tegen lagere kosten.
Misschien is de verticale beweging van de loop daarentegen wat kort.
Het heeft slechts een maximale hoogte van 45°, dus niet echt. Daarom werken Nexter en Thales aan een landversie van de Rapid Fire.
In ieder geval gemonteerd op een 6x6-chassis zou het een interessant voertuig opleveren dat naast zijn belangrijkste AA-rol een deel van de missies van de Jaguar zou kunnen vervullen.
Om te zien wat de leer van het gebruik van deze nieuwe systemen zal zijn.
Is de koepel van de Jaguar niet hetzelfde als die van de Rapid Fire? Maar het is hetzelfde wapen...
Niet echt: https://meta-defense.fr/2022/10/21/avec-le-rapidfire-la-marine-nationale-tient-enfin-son-systeme-de-protection-rapprochee-ciws/