US Navy chce produkować 4 fregaty Constellation rocznie dzięki drugiej stoczni

Z prawie 83 niszczycielami i krążownikami Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych dysponuje dziś największym potencjałem morskim pod względem obrony przeciwlotniczej i przeciwbalistycznej, a także w zakresie siły ognia w kierunku lądu, przy czym oba te okręty są wyposażone w system AEGIS system przeciwlotniczy i przeciwrakietowy oraz pociski samosterujące Tomahawk. Z drugiej strony cierpi, od czasu wycofania fregat OH Perry, z powodu poważnej słabości w dziedzinie eskorty przeciw okrętom podwodnym. Rzeczywiście, jeśli niszczyciele Arleigh Burke rzeczywiście mają sonar kadłubowy AN/SQS-53, holowany sonar i dwa śmigłowce przeciw okrętom podwodnym SeaHawk, to ich wyporność i dyskrecja akustyczna nie są wiodącą platformą do zwalczania okrętów podwodnych, zwłaszcza że równoczesne prowadzenie skutecznej obrony przeciwlotniczej i zwalczania okrętów podwodnych jest prawie niemożliwe. Poza flotą nawodną inne komponenty walki pod powierzchnią Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych również straciła wiele możliwości, wraz z wycofaniem S-3 Vikings z pokładowej grupy lotniczej, atomowych okrętów podwodnych, samolotów szturmowych klasy Wirginia, bardziej skutecznych pod względem mocy projekcji niż w roli łowcy-zabójcy, oraz P-8A Posejdony, które jak dotąd mają tylko część swoich możliwości w tym zakresie.

Faktem jest, że wraz z upadkiem bloku sowieckiego i końcem zimnej wojny większość zachodnich flot znacząco ograniczyła swoje zdolności zwalczania okrętów podwodnych. Większość z nich rzeczywiście, podobnie jak Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych, w dużej mierze preferowała zdolności przeciwlotnicze, a nawet autonomię na morzu i misje o niskiej intensywności, zamiast utrzymywania tego typu zdolności. Pod tym względem francuska marynarka wojenna, ze swoimi bardzo skutecznymi fregatami klasy Aquitaine na tym obszarze, morskimi samolotami patrolowymi Atlantic 2 i nowymi SSN klasy Suffren, stanowi wyjątek, utrzymując wysoki poziom umiejętności bojowych pod powierzchnią, aby sens bycia regularnym podkreślone przez NATO podczas wspólnych ćwiczeń. Jednak walka z okrętami podwodnymi ponownie stała się od kilku lat przedmiotem poważnego zainteresowania marynarek wojennych Zachodu, wraz z modernizacją i szybkim wzrostem potęgi rosyjskiej floty okrętów podwodnych, ale także prowadzonej przez Armię Ludowo-Wyzwoleńczą, zarówno z wydajne i dyskretne okręty podwodne, takie jak rosyjskie Iassen i Borei czy chiński Type 039.

Aby sprostać tej potrzebie, pod koniec 2010 roku, pod wpływem nieżyjącego już senatora Johna McCaine'a i niemal wbrew radom marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, ten ostatni uruchomił nowy program mający na celu pozyskanie 20 fregat wielozadaniowych, ale z zaawansowanymi zdolnościami do zwalczania okrętów podwodnych. To włoskie Fincantieri narzuciło się w 2020 roku na koniec otwartego konkursu, europejski producent mógł jednocześnie skorzystać z doskonałej oferty zarówno pod względem wydajności, jak i ceny na podstawie włoskich FREMM oraz znacznej obecność za Atlantykiem dzięki stoczniom Fincantieri Marinette Marine, które wyprodukowały już LCS klasy Freedom. Pierwsza jednostka tej klasy, USS Constellation, jest w budowie, a kolejne dwie jednostki, USS Congress i USS Chesapeake, zostały zamówione w 2022 roku. Ale jeśli obecne plany zakładają dostawę od 2025 roku na przemian 1, a potem 2 fregaty każdego roku w postrzępiony wzór, szef operacji morskich, admirał Gilday, dzięki zaangażowaniu drugiej stoczni zamierza teraz produkować 4 fregaty rocznie.

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu