Czy program SSN-AUKUS zmierza w kierunku przemysłowej ślepej uliczki?

Oficjalnie zaprezentowany w marcu 2023 r. program SSN-AUKUS, którego celem jest wyposażenie australijskiej marynarki wojennej w osiem okrętów podwodnych ataku nuklearnego oraz opracowanie nowej klasy SSN wspólnie przez Wielką Brytanię i Australię, od chwili jego uruchomienia budzi wiele pytań. Jednak analiza opublikowana przez australijską witrynę strategicanalytic.org może równie dobrze postawić nieuniknione pytanie, choć bez zadowalającej odpowiedzi, dotyczące zrównoważonego rozwoju przemysłowego.

Niezależnie od tego, czy są to koszty, bezpośrednie czy indukowane, które dla Canberry mogą przekroczyć 350 miliardów dolarów, skutki nagrania w innych australijskich programachAle także brytyjski, wygenerowane przez te wygórowane koszty, jak również szczególnie słaby zwrot z przemysłu dla Canberry, z kolei wiele tematów trafiało na pierwsze strony gazet przez kilka miesięcy w niektórych sekcjach australijskiej prasy, nie wywołując jednak żadnej reakcji ze strony trzech zainteresowanych rządów.

Ale artykuł opublikowany niedawno w na stronie internetowej Analizy Strategicznej Australii, może być trudniej zignorować. Rzeczywiście analiza przeprowadzona przez Michaela Shoebridge'a pokazuje, że biorąc pod uwagę stan zapowiedzi oraz obecną i przyszłą rzeczywistość przemysłową, może się zdarzyć, że program ten ostatecznie doprowadzi do impasu w przemyśle, osłabiając australijską postawę obronną, w czasie, gdy będzie to najbardziej potrzebne.

Australijski artykuł opiera swoją analizę na trzech raportach opublikowanych niedawno w ostatnich tygodniach, dwa są amerykańskie, a ostatni brytyjski.

Amerykański raport CBO na temat trwałości planu wyposażenia Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych

Pierwszy z tych raportów był opublikowane przez Biuro Budżetowe Kongresu, czyli CBO, niezależny organ podlegający Kongresowi, odpowiedzialny za ocenę wniosków budżetowych przesyłanych do amerykańskiego parlamentu. Pamiętajmy, że po drugiej stronie Atlantyku to Kongres, a nie władza wykonawcza, ma ostatnie słowo w sprawie budżetu obronnego, ale także w sprawie finansowania programów zbrojeniowych, o które wnioskuje Pentagon i władza wykonawcza.

Niniejszy raport dotyczy oceny planu, a raczej planów, bo jest ich 3, sprzętu dostarczonego przez Marynarkę Wojenną USA w ramach ustawy finansowej Pentagonu na rok 2024. Nie wchodząc w szczegóły, podkreśla fakt, że Przedstawiono trzy plany wyposażenia opracowane przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych, które wymagałyby znacznego zwiększenia budżetu na zakup nowych okrętów, w oparciu o obecnie dostępny i zaplanowany budżet, bez żadnego rozwiązania gwarantującego sfinansowanie tego zwiększenia.

Amerykański raport CRS na temat możliwości rozwoju produkcji atomowych okrętów podwodnych dla Marynarki Wojennej USA

Drugi raport amerykański, bardziej precyzyjny na temat atomowych okrętów podwodnych i problemu SSN-AUKUS, był napisany przez Biuro Badań Kongresu, czyli CRS, ponownie niezależny organ Kongresu USA, odpowiedzialny za doradzanie w zakresie analizowanego ustawodawstwa, w tym przypadku ustawy o finansowaniu sił zbrojnych USA na rok 2024.

W raporcie tym uznano plan Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, który ma na celu zwiększenie produkcji atomowych okrętów podwodnych o 150% do 2028 r., za zdecydowanie zbyt ambitny i optymistyczny, o czym wspominaliśmy kilka dni temu na naszej stronie. Według CRS marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych w dużej mierze nie doceniła trudności, jakie napotka, aby osiągnąć taki cel, który polega na przejściu od budowy okrętów podwodnych klasy 1,4 Virginia każdego roku do 2 okrętów podwodnych klasy Virginia i nowego okrętu podwodnego z rakietami balistycznymi klasy Columbia w ciągu pięciu lat .

75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!

Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.

Subskrypcja biuletynu