29 grudnia na Ukrainie doszło do strajków masywny rosyjskich rakiet w skoordynowanej akcji prowadzonej przez rosyjskie siły powietrzne i rakietowe, ujawniając schemat taktyczny, którego Moskwa dotychczas nie zastosowała przeciwko Kijowowi. Jeśli cele tych strajków i uzyskane wyniki są nadal trudne do oceny, to przejście w stronę masowych strajków skoordynowanych między uzupełniającymi się wektorami stanowi najbardziej niepokojące zagrożenie dla Ukrainy na początku tej zimy.
streszczenie
W nocy z 28 na 29 grudnia 2023 roku rosyjskie siły powietrzne przeprowadziły atak na ukraińską infrastrukturę na niespotykaną dotąd skalę. Rosyjskie bombowce strategiczne Tu-95 i być może Tu-160 wystrzeliły podczas tego ataku sto, a może więcej, rakiet manewrujących Kh-101 i Kh-555 w kierunku swoich ukraińskich celów, wspieranych przez około trzydzieści, a może i więcej, długoterminowych Geranium. drony szturmowe zasięgu, rosyjska wersja irańskiego Shahed-136.
Jak to miało miejsce od wielu miesięcy, ukraińska obrona przeciwlotnicza twierdzi, że większość, bo około 90% tych rakiet i dronów, została zniszczona przy użyciu jej rakiet i dział przeciwlotniczych.
Nie ogłosił natomiast żadnych przechwyceń ws kilkanaście rakiet balistycznych Iskander-M i Kinzhal oraz kilka wspólnie wystrzelonych rakiet przeciwradarowych Kh-35 i Kh-31P. Jednak to ten ostatni tak naprawdę przeprowadził atak na ukraińską infrastrukturę.
Taktyka oszustwa i nasycenia znana od dawna na Zachodzie w obliczu zagrożenia sowieckiego
Taktyka zastosowana przez siły rosyjskie w nocy z 18 na 29 grudnia, choć po raz pierwszy na Ukrainie, nie jest w żaden sposób obca analitykom NATO. Już w 1986 roku Tom Clancy i Larry Bond prześledzili niepokojący scenariusz powieść Czerwona burza (Red Storm Rising), opowiadający między innymi o ataku bombowców dalekiego zasięgu radzieckiej marynarki wojennej na grupę lotniskowców alianckich.
W powieści pierwsza fala starych bombowców Tu-16 Badger i Tu-22 Blinder przeprowadziła zmasowany atak na grupę uderzeniową amerykańskiego lotniskowca złożoną z dwóch lotniskowców, w tym francuskiego Focha, przy użyciu starych rakiet przeciwokrętowych pełniących funkcję jako wabiki, aby wyczerpać obronę przeciwlotniczą przeciwnika.
Kilka minut później nastąpił zdecydowany atak kilku flotylli Tu-22M Backfire uzbrojonych w nowoczesne rakiety, zaskakujący flotę aliantów i prowadzący do utraty kilku dużych okrętów, w tym zatopionego Focha, przeciwko kilku zestrzelonym sowieckim bombowcom.
Scenariusz ten, wielokrotnie testowany przez obu autorów przy użyciu symulacji morskiej Harpoon (zaprojektowanej przez tego samego Larry'ego Bonda), został następnie potraktowany bardzo poważnie przez admiralicje NATO, podobnie jak drugi scenariusz stanowiący sedno powieści, czyli zdobycie Islandii przez siły spadochronowe i radzieckie oddziały morskie, aby zagrozić linii posiłków Reforger.
Masowy rosyjski atak rakietowy na Ukrainę 29 grudnia, również podzielony na dwie fazy
Jeśli rosyjski atak z 29 grudnia nie był wymierzony w flotę, ale ukraińską infrastrukturę i miasta, wydaje się, że został zaprojektowany w oparciu o taktykę zbliżoną do tej opracowanej w powieści z 1986 roku. W rzeczywistości przebiega w dwóch kolejnych fazach.
Pierwsza faza składała się wyłącznie z rakiet manewrujących KH-101 i Kh-555 oraz dronów szturmowych dalekiego zasięgu Geranium. Nie różniło się to wiele od ataków odnotowanych w ostatnich miesiącach, kiedy jednocześnie wystrzelono na Ukrainę rakiety manewrujące KH-101, Kh-555 i 3M54 Kalibr wraz z dronami Geranium.
Podobnie jak poprzednio, ukraińska obrona przeciwlotnicza okazała się szczególnie skuteczna przeciwko tym wektorom, twierdząc – i nie ma powodu w to wątpić – że zniszczenie 87 rakiet manewrujących i 27 dronów, w obu przypadkach stanowiło około 90% arsenału wystrzelonego przeciwko ich cele.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
Witaj Fabrice,
Zeszłej wiosny PAC3 z pewnością przechwycił większość, jeśli nie wszystkie, wysłanych rakiet z prostego powodu: był celem.
Przy obliczaniu trajektorii przechwytywania rakiet o prędkości 5 machów i rakiet niemanewrujących (kinzhal manewruje tylko w końcowym podejściu i musi znacznie zmniejszyć prędkość), bycie celem znacznie upraszcza zadanie.
Reszta jest jak zwykle: Rosja twierdzi, że wysłała 100 rakiet, a Ukraina twierdzi, że żadnego nie widziała ani nie przechwyciła. Wyraźnie uczestniczymy w propagandzie wojskowej po obu stronach.
Ci, którzy uderzali, często padali na cywilów, a pozostali, jeśli zostali zniszczeni, zachowywali się bardzo wymijająco: to mgła wojny.
Jedno jest pewne, na Ukrainie nie ma wystarczającej obrony powietrznej, aby chronić wszystko. Musisz więc dokonywać wyborów. Kijów jest jednym ze szkodą dla niektórych innych miast.
Kończąc na F16, tak naprawdę nie widzieliśmy, co daje cel 120 w prawdziwym życiu (mówi to o 150/160 km z tego, co udało mi się znaleźć). Na poziomie europejskim mamy sporo testów i opinii na temat Meteora, ale niewiele na temat tej amerykańskiej rakiety. Jeśli będzie podobny do zwykłego sprzętu, ustawienie tego typu operacji będzie bardzo trudne.
Szczęśliwego Nowego Roku 🙂