W dniu 20 marca odbyło się uroczystość pierwszego cięcia blachy pierwszego nowego okrętu podwodnego SSBN 3G, centralny element francuskiego odstraszania, w obecności szefa sztabu marynarki wojennej admirała Vaujour, delegata generalnego ds. uzbrojenia Emmanuela Chivy i dyrektora generalnego Naval Group Erica Pommelleta na terenie Naval Group w Cherbourgu, w którym odbywa się budowa wszystkich francuskich łodzi podwodnych.
Ceremonia ta wyznacza początek jednego z najważniejszych francuskich projektów przemysłowych, jakie kiedykolwiek podjęto. Rzeczywiście projektowanie i budowa okrętu podwodnego z nuklearnymi rakietami balistycznymi jest często uważane za jeden z najbardziej złożonych istniejących zagadnień przemysłowych i technologicznych, co najmniej w takim samym stopniu jak ciężka wyrzutnia kosmiczna czy nuklearny lotniskowiec.
Poza tym wyzwaniem technologicznym i kolosalnymi inwestycjami niezbędnymi do powstania tych statków i ich broni strategicznej, program ten niesie ze sobą także przyszłość podwodnego komponentu francuskiego odstraszania nuklearnego, tego samego, który zapewnia ubezpieczenie na życie kraju.
Jednak wielu specjalistów w tej dziedzinie kwestionuje format programu SSBN 3G. Rzeczywiście, jeśli przyjąć format 4 SSBN klasy Le Triomphant, znajdujących się obecnie w służbie, to ten, który poprzedzał zimną wojnę, składał się z 6 SSBN klasy Le Redoutable.
Czy w obliczu rosnących napięć międzynarodowych, zwłaszcza z Rosją, Francja będzie mogła zadowolić się flotą składającą się jedynie z 4 SSBN, czy też będzie musiała wrócić do floty składającej się z 6 statków, jak w latach 70. i 80.?
streszczenie
Początki formatu 4 SSBN dla francuskiego odstraszania
Dlatego początkowo pierwsza francuska flota SSBN składała się z sześciu statków. Format ten pozwolił Strategicznej Flocie Oceanicznej na stałe utrzymać na morzu 2 statki, przy czym trzeci był gotowy do wypłynięcia w morze w ciągu 24 godzin, a czwarty w ciągu 30 dni. Piąty statek był w trakcie szkolenia, a szósty w planowej konserwacji.
Przy trwale unieruchomionym statku format ten umożliwił zbudowanie francuskiej postawy odstraszania i drugiego uderzenia na flocie składającej się z pięciu dostępnych statków, w tym dwóch patrolujących.
Projektowanie SSBN, które miały przejąć od Redoutables, rozpoczęło się na początku lat 90. XX w. Rozpoczęto w 1981 r. Zatem format przewidywanej floty pozostał niezmieniony i obejmował sześć statków. Po upadku bloku sowieckiego format ten został zredukowany do czterech statków.
Chodziło wówczas o dostosowanie formatu francuskiego odstraszania do doktryny ścisłej francuskiej wystarczalności i przy okazji o zaoszczędzenie kilkudziesięciu miliardów franków. Ponadto Ministerstwo Obrony oszacowało, że te nowe okręty, ponieważ są znacznie bardziej dyskretne niż te, które mają zastąpić i uzbrojone w znacznie skuteczniejsze rakiety, zmniejszenie rozmiarów nie podważy rzeczywistej francuskiej postawy odstraszania.
Od końca lat 90. liczebność Strategicznych Sił Oceanicznych została w ten sposób zredukowana do jednego patrolu SSBN, drugiego statku w stanie pogotowia przez 24 godziny i trzeciego, który mógł zostać rozmieszczony po 30 dniach. Czwarty statek pozostawał pod planową konserwacją.
Ewolucja zagrożenia rosyjskimi łodziami podwodnymi w ostatnich latach
Jest oczywiste, że ta postawa była w dużej mierze zadowalająca przez pierwsze 20 lat tysiąclecia. Należy pamiętać, że w latach 2008 i 2009 rosyjska flota nie była w stanie zapewnić trwałości strategicznego patrolu podwodnego przez ponad jedną trzecią czasu.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
Halo
Dlaczego nie jeszcze tylko jeden? To już byłby plus, mieszcząc się w ramach naszych środków budżetowych, które moim zdaniem nie pozwalają nam na posiadanie jeszcze dwóch. Dodatkowy ułatwiłby posiadanie dwóch, a nawet trzech na morzu w czasach kryzysu.
Powiedzmy, że jeszcze jeden byłby odpowiedzią na rosnące zagrożenie ze strony Rosji. Dwa kolejne umożliwiłyby reakcję na ewolucję zagrożeń globalnych, w tym technologicznych.
Jest artykuł z 2021 roku który następnie zalecił przejście do 5 numerów SSBN. Jednak od tego czasu typologia zagrożenia ewoluowała znacznie szybciej, niż przewidziano w tym artykule.