Rankiem w dniu rosyjskiej ofensywy na Ukrainę, 24 lutego 2022 roku, mało kto wyobrażał sobie, że armie ukraińskie będą w stanie powstrzymać walec wystrzelony przez Moskwę w kierunku Kijowa.
Ukraińskim bojownikom nie tylko udało się stawić opór na wielu frontach, w Kijowie, Charkowie i Donbasie, ale po miesiącu intensywnych walk rosyjskie straty były tak duże, że musieli zrewidować swoje cele i rozpocząć odwrót do przygotowanych pozycje obronne.
Euforia rozprzestrzeniła się następnie zarówno wśród ukraińskiego sztabu generalnego, jak i jego zachodnich zwolenników, przekonani, że armie rosyjskie straciły tak dużo sprzętu i ludzi, że nie będą mogły się pozbierać przez wiele lat.
Rok później widać, że sytuacja jest radykalnie inna. Armia Rosyjska nie tylko nadal tam jest, pomimo strasznych strat, ale wydaje się teraz bardziej skuteczna przeciwko ukraińskim bojownikom, którzy są tak samo zużyci jak ich sprzęt.
Ponieważ jeśli Rosja rzeczywiście utraciłaby swoją armię początkowo zaangażowaną przeciwko Ukrainie, to od tego czasu udałoby jej się odbudować nową, bardziej imponującą i skuteczniejszą w walce, tworząc dziś bardzo niepokojący gradient w równowadze sił skierowanej przeciwko Ukrainie, a być może jutro, przeciwko Ukrainie. Europa.
streszczenie
Straty ludzkie i materialne armii rosyjskiej na Ukrainie przekraczają początkowe rozmieszczenie sił z lutego 2022 r
W lutym 2022 roku Moskwa zgromadziła wokół Ukrainy bardzo potężne siły militarne, składające się z ponad 200 000 ludzi, prawie 1 czołgów i tysiąca systemów artyleryjskich, chronionych przez ponad 500 systemów przeciwlotniczych. Ze swojej strony rosyjskie siły powietrzne przesunęły w pobliże ukraińskich granic ponad 500 samolotów bojowych.
Ostatecznie Flota Czarnomorska liczyła około sześćdziesięciu morskich jednostek bojowych, w tym krążownik „Moskwa”, około dziesięciu fregat, tyle samo dużych jednostek desantowych, sześć okrętów podwodnych i około piętnaście korwet uzbrojonych w rakiety.
Było to zatem nic innego jak największa operacyjna koncentracja wojskowa rozmieszczona w Europie od zakończenia zimnej wojny i siła prawie dwukrotnie większa od urządzenia wysłanego przez Związek Radziecki do Afganistanu w szczytowym okresie walk, w 1986 i 1987.
Dwa lata później zdecydowana większość wojsk lądowych oraz 30% zasobów powietrznych i morskich została zniszczona lub poważnie uszkodzona, natomiastLiczba zabitych żołnierzy rosyjskich przekroczyłaby 100–150 000 ludziz dwukrotnie większą liczbą kontuzji.
Tym samym ewoluuje liczba czołgów utraconych przez armie w Rosji od 1 do 800 w zależności od źródeł, podobnie jak pojazdy opancerzone, około 2i systemów artyleryjskich od 900 do 1450 roku. Ponad sto samolotów bojowych i tyle samo rosyjskich helikopterów zostało zestrzelonych lub zniszczonych na ziemi, podczas gdy około dwudziestu jednostek morskich zostało zatopionych lub poważnie uszkodzonych, jak np. „Moskwa”, okręt flagowy Floty Czarnomorskiej, zatopiony 14 kwietnia 2022 r.
W rzeczywistości, niezależnie od tego, jak udokumentowane straty rosyjskie są liczone i brane pod uwagę, Rosja rzeczywiście straciła swoją armię pierwotnie wysłaną przeciwko Ukrainie. To z pewnością przekonałoby zdecydowaną większość krajów do poddania się. Władimir Putin podjął decyzję o odbudowie swojej armii, czyniąc bardziej imponującą i skuteczniejszą walkę z ukraińskim przeciwnikiem. Dzisiaj już tam jedzie.
Skuteczność linii Sourovikin na Ukrainie i odbicie rosyjskiego przemysłu obronnego pod koniec 2022 roku
Jeżeli decyzja o odbudowie utraconej armii na Ukrainie ma charakter przede wszystkim polityczny i wiąże się z kontrolą, jaką Władimir Putin sprawuje nad całością funkcjonowanie polityczne, gospodarcze i społeczne kraju, jego realizacja była możliwa dzięki dwóm równoległym inicjatywom.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
Stany Zjednoczone, kontrolowane przez Trumpa, częściowo stworzyły tę sytuację, blokując na prawie 60 miesiące kopertę 2 mln dolarów. Prawdą jest jednak, że UE nie przejęła całkowicie odpowiedzialności za sytuację, nawet jeśli nie jest to rozpowszechniane, np. kraje wschodnie (Polska, kraje bałtyckie, Finlandia) są świadome ryzyka, Francja, czy raczej Macron, jest dziś bardziej świadomy ryzyka tej wojny Niemcy z pewnością poniosą główną odpowiedzialność za swoją bierność i półśrodki, Włochy niewiele lepiej. Ale wiele krajów UE rozbroiło się od końca lat 90., miniaturyzując swój przemysł zbrojeniowy i swoje zapasy.Sytuacja gospodarcza wielu krajów UE, których możliwości pomocowe Francja minimalizuje, skrajna prawica odgrywa rolę strusia, przekonana o wykorzystaniu sytuacji szybciej odzyskać stery władzy Europa Zachodnia i jej mieszkańcy nie są przekonani o istnieniu zagrożenia płynącego ze strony Rosji, uznając, że problemy społeczne, gospodarcze i ekologiczne są poważniejsze i pilniejsze.
niezła powieść polityczna
OSINT nie sugeruje, że, jak pan twierdzi, uzbrojenie masowo wraca na linię po stronie rosyjskiej.
Ich postęp można wytłumaczyć tylko na dwa sposoby: brak ukraińskiej amunicji (prawdziwy problem) i fakt, że życie Rosjan nie ma żadnej wartości.
We wszystkim innym widzimy te same potyczki na froncie z takimi samymi konsekwencjami jak przez 18 miesięcy
Jeśli chodzi o pojazdy opancerzone, widzimy tylko BMP 1/2 i ulepszony T72 (stary magazyn). Niewiele widać z nowego T90.
Ha, gdybym zapomniał o dzieciach, które robią shaedy z chińskich chipów, których numer seryjny jest ukryty.
Oczywiście Departament Stanu USA lubi tę samą fikcję polityczną: https://www.defensenews.com/pentagon/2024/04/03/russian-military-almost-completely-reconstituted-us-official-says/
Cóż, zawsze te same źródła od facetów z Pentagonu, którzy wykorzystują tę dźwignię do zwiększania lokalnych wydatków amerykańskich (miliardy w postaci dodatkowych zapasów lub uzupełniania zapasów).
Strach pomaga uzasadnić wszystkie wydatki. To stara sztuczka.
Tyle że armie USA nie interesują się Rosją i patrzą tylko na Chiny.
Cóż, Fabrice, jesteśmy tuż przy oknie, patrząc na to, co Rosja jest w stanie zrobić i wyobrażając sobie, że są to Chiny…. więc daj nam trochę pieniędzy!!!!
Przez Atlantyk przyjęto ogromną liczbę zamówień w zakresie wsparcia wojskowego i amunicji.
jak zwykle analiza jest jasna i bez przesady, ale mam wrażenie, że mam w ramach ramy „głos woła na pustyni”, wyraźnie nie ma woli politycznej ratowania Ukrainy, polityka oddania 2-3 czołgów, 2- 3 płaszczyzny różnych modeli (co więcej), jest ewidentną hipokryzją. nasi przywódcy absolutnie nie chcą podjąć narzuconego im wyzwania i niestety, zwycięsko wychodzi na ogół ten, kto narzuca własne tempo… Istnieje ryzyko, że rok 2027 będzie kluczowy (jeśli do tego czasu nie zostaną popełnione błędy…), kiedy Xi będzie chciał zdmuchnąć żar z Tajwanu, a Stany Zjednoczone będą tam zaangażowane i nie będą mogły zaangażować się bardziej niż w Europie. oczywiście nasi bojownicy ruchu oporu liczący 46 osób upewnią się, że nie jesteśmy gotowi, a szansa będzie zbyt dobra, aby Putin z niej nie skorzystał. Putin i Xi współpracują (to nic nowego) jeden będzie miał całkowicie wolną rękę na Zachodzie, a drugi na Pacyfiku, mając pewność, że nie zaatakują się nawzajem, dzięki czemu będą mogli pozbyć się wspólnych granic, jednostek pomocniczych, takich jak Iran i CDN zrobi resztę, nie zapominając o kłopotliwej roli niektórych (Etiopii, ale zwłaszcza Algierii, która nadal prowadzi wspólne szkolenia z Rosjanami).
Jeszcze raz dziękuję za trafność analizy (jak to często bywa) i artykułu.
cóż, nie... Eurenco wyprowadził, że tak powiem, ciężką artylerię. Nexter wypuszcza co miesiąc 10 kolejnych pojazdów opancerzonych oraz coraz więcej Cezarów
Przenosimy mały kaliber. Wznawiamy produkcję modelu SCALP, który nie był produkowany od 5 lat. Nigdy nie wypuściliśmy tak dużo A2SM jak teraz
I rozmawiamy o rafales?
Nie możemy obiektywnie powiedzieć, że nic nie robimy. Może to nie wystarczyć ze względu na katastrofalną spuściznę Mitteranda i spółki, ale w każdym razie nabiera tempa
Dwa, trzy małe szczegóły:
„Wznawiamy SCALP” –> gdzie to przeczytałeś? Myślę, że źle zrozumiałeś. Wyciągniemy z magazynu 40 SCALPów i wyślemy na Ukrainę.
„Nexter wypuszcza 10 pachwin pojazdów opancerzonych” -> 10 gryfów i 2 jaguary co miesiąc, to nie są „dziesiątki”
„I rozmawiamy o rafales » -> 70% na eksport (od 8 do 12 rocznie dla Francji). Ostatecznie nadal będziemy mieli tylko 225 samolotów bojowych, 185 dla AAE, 40 dla MN. w porównaniu do 1200 między VVS i VKS.
Od kilku tygodni Twoje artykuły są bardzo pesymistyczne w stosunku do ludzi Zachodu i bardzo pozytywne w stosunku do Rosjan. Podejrzewałem, że za tymi artykułami chciałeś zwrócić na siebie uwagę. Być może decydenci czytają Twoje artykuły, mam taką nadzieję.
Jeśli chodzi o Anglosasów, to nic dziwnego, że po podpisaniu traktatu wersalskiego opuścili Francję, nie zdziwiłbym się, gdyby zrobili to samo z Ukrainą.
Przyznam, że nie jestem pewien przyszłości tego konfliktu, a szerzej, równowagi sił między Zachodem a blokiem, który buduje się wokół Rosji i Chin. Ale minęło już więcej niż kilka tygodni... A pogorszenie się sytuacji na Ukrainie z biegiem czasu wydaje się raczej potwierdzać, że mam rację niż się mylę.
Twoja troska wydaje mi się godna pochwały, ale uważam, że wyolbrzymiasz możliwości Rosji. Głównym wyjaśnieniem ich, bardzo względnego, niedawnego sukcesu, jest przede wszystkim zanik pomocy amerykańskiej oraz fakt, że pomoc europejska dociera z czasem. Ukraina znajduje się na dnie fali, jej sytuacja jest najgorsza od początku konfliktu, ale ma się wkrótce poprawić (czeskie pociski, wzrost siły i świadomości europejskiej, budowa realnych linii obrony itp.). Jednak Rosjanie tak naprawdę nie wykorzystali sytuacji. W trzy miesiące zjedzono 500 km2, upadek Awdiwki nie miał tak dramatycznych konsekwencji, jakich chciałaby Rosja, a zarówno OSINT, jak i oficjalne źródła ukraińskie nie wykazują poprawy jakości materiału. Rosjanie naprawiają stary sprzęt, odbudowując znaczny margines manewru, ale nie mają szalonej produkcji najnowszego sprzętu. Ich zapasy amunicji nie są aż tak gigantyczne, biorąc pod uwagę ich fatalne zużycie w celu uzyskania ograniczonych zysków.
Zgadzam się jednak z połową Twoich wniosków: wsparcie Zachodu jest zbyt nieśmiałe, a nasze społeczeństwa wydają się nie widzieć zagrożenia. Jeśli Ukraina przegra, będzie to nasza wina (Amerykanie na czele). Jednak Rosjanie też nie świętują, ich najnowszy sprzęt jest trudny w produkcji i dla wielu nieobecny na froncie (T14, SU57 itp.), ponieważ opiera się oczywiście na zachodnich komponentach, które są trudne do zdobycia. A ich ostatnie osiągnięcia taktyczne są mierne pomimo obfitości zasobów artylerii i bombardowań.
Witam, jeszcze raz dziękuję za ten bardzo ciekawy artykuł. Mam pytanie dotyczące wzrostu siły rosyjskiej armii lądowej (w miarę oszczędzono marynarkę wojenną i lotnictwo):
Na pewno stał się potężniejszy (przebudowa masy), ale czy nie stracił na walorach bojowych? Rzeczywiście jest obecnie wielu ochotników (być może nawet większość), którzy nie mają już nic wspólnego z żołnierzami zawodowymi pierwszej armii przed jej zniszczeniem.
Czy sądzi Pan, że ten czynnik może dać Ukraińcowi przewagę?
Nauka posługiwania się bronią oraz szybkie zrozumienie i przećwiczenie taktyki wojskowej to kolejna sprawa, która wymaga więcej czasu.
Dziękuję za odpowiedź.
Cordialement
SB
dobry wieczór
Trudno powiedzieć. Pamiętajmy, że wszyscy (łącznie ze mną) byli bardzo zaskoczeni złym zachowaniem wojsk rosyjskich na początku wojny. Wydaje się, że od tego czasu naprawili wiele zaobserwowanych wówczas problemów. Z pewnością więc stracili wielu oficerów i podoficerów, którzy przed wojną stanowili trzon tej armii. Ale kiedy bierzesz udział w takiej wojnie przez dwa lata, widzisz, jak pojawiają się nowe profile, które szybko awansują i są lepiej przystosowane niż ich starsi. To trochę darwinizm: nie najsilniejszy przeżyje, tylko ten, który najlepiej się przystosowuje.
Miłego wieczoru