Czy to jest w siłach ukraińskich, twarzą w twarz z rosyjskimi dronami, lub na pokładzie Zachodnie niszczyciele i fregaty na Morzu Czerwonymartyleria przeciwlotnicza odzyskała w ostatnich tygodniach szlachetność, którą zdawała się utracić od początku lat 70. na rzecz rakiety.
Niezależnie od tego, czy chodzi o reakcję na bardzo niekorzystne równanie budżetowe w porównaniu z dronami szturmowymi zaprojektowanymi w Iranie, czy też o zmniejszenie zużycia rakiet, podczas gdy przemysł nie jest w stanie wyprodukować uzupełnień tak szybko, jak są one zużywane, prostota, rustykalny charakter i niskie koszty związane z użytkowaniem liczba dział przeciwlotniczych ponownie stała się decydującym kryterium, szczególnie w zarządzaniu konfliktami, które mają trwać długo.
Czy jednak działo rzeczywiście ma przewagę nad dronami, amunicją dystansową i innymi rakietami manewrującymi nad rakietami przeciwlotniczymi? Pytanie, jak to często bywa, o wiele bardziej złożone, niż się wydaje na pierwszy rzut oka.
streszczenie
Zastąpienie artylerii przeciwlotniczej rakietami w latach 60. i 70. XX wieku
O ile pierwsze rakiety ziemia-powietrze pojawiły się w latach pięćdziesiątych XX wieku, wraz z radzieckim S-50 Dvina (75) i amerykańskim MiM-1957 Nike Hercules (14), to systemy te miały na celu przede wszystkim przeciwdziałanie zagrożeniu ze strony ciężkich bombowców operujących na dużych i bardzo dużych wysokościach oraz z dużą prędkością, co uniemożliwia przechwycenie przez myśliwce.
Ochrona przed lotnictwem taktycznym opierała się do lat 60. XX w. głównie na artylerii ziemia-powietrze, choć w tej dekadzie pojawiły się dedykowane do tej misji systemy rakietowe, takie jak amerykański Hawk (1962) i radziecki 2K12 (1967).
Tak więc z 2 samolotów Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych straconych w walce (z wyłączeniem wypadków) podczas wojny w Wietnamie tylko 500 zostało straconych przez północnowietnamskie systemy rakiet ziemia-powietrze, a 205 przez Wietnamczyków. polowanie. Ponad 269 pozostałych samolotów zostało zestrzelonych przez działa przeciwlotnicze armii północnowietnamskiej.
Następnie Hanoi rozmieściło ponad 10 000 baterii przeciwlotniczych, od ciężkich karabinów maszynowych kal. 12,7 i 14,5 mm po armatę S-60 kal. 57 mm, strzelającą więcej niż jednym pociskiem na sekundę na odległość do 6 m w połączeniu z naprowadzaniem radarowym.
Jeśli ta obrona okazała się skuteczna przeciwko amerykańskiemu myśliwcowi, szybko stało się jasne, że działa przeciwlotnicze zmobilizowały znaczne zasoby ludzkie – tylko w tej misji wzięło udział ponad 120 000 żołnierzy północnowietnamskich, a ich skuteczność wymagała bardzo dużego zagęszczenia.
Ta ludzka masa, a także osiągi nowych mobilnych rakiet ziemia-powietrze, takich jak radzieckie 2K12 Kub (1967) i 9K32 Strela (1970), rozmieszczonych przez armie arabskie podczas wojny Jom Kippur, ostatecznie przekonały mieszkańców Zachodu zainteresowania szybkim wyposażeniem się w potężną obronę przeciwlotniczą zorganizowaną wokół wielowarstwowych baterii rakietowych.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień