Kiedy mówimy o obronności, w debatach systematycznie pojawiają się dwa wyrażenia. Pierwszą z nich jest oczywiście łacińskie sformułowanie z końca IV w. „Si vis Pacem, Para Bellum”, inspirowane przez Wegecjusza, który głosi, że aby zapewnić pokój, trzeba być gotowym na wojnę.
Drugie to przysłowie francuskie, cytowane przez Raymonda Arona w 1962 r. w Peace and War Between Nations, „Pieniądze to ścięgna wojny”, według którego skuteczność armii w walce zależy od zainwestowanych sum.
Podsumowując, te dwa zdania sugerują, że możliwości inwestycyjne przyznane przez państwa, zwłaszcza przed wojnami, warunkują równowagę sił, a tym samym skuteczność postaw odstraszających, a co za tym idzie, zachowanie pokoju.
Kuszące jest zatem porównywanie budżetów obronnych między krajami, a nawet między sojuszami, aby zapewnić odstraszający charakter narzędzi obronnych, a co za tym idzie, aby uzyskać pojęcie o wojskowej równowadze sił.
Wielu szybko wyciągnęło wnioski z publikacji nowego raportu rocznego SIPRI, szczegółowo badając inwestycje obronne wszystkich narodów, a także ich rozwój. Czy jednak inwestycje w obronę są skutecznym wskaźnikiem w tym obszarze, pozwalającym porównać potencjał wojskowy pomiędzy krajami i w ten sposób wywnioskować obecną i przyszłą równowagę sił? To wcale nie jest takie oczywiste...
streszczenie
Publikowany jest raport roczny SIPRI, jak zawsze, wraz z szeregiem komentarzy
« Z budżetem obronnym wynoszącym 109 miliardów dolarów w 2023 roku Rosja ledwo przekracza budżet Ukrainy wynoszący 100 milionów dolarów, w tym 35 miliardów dolarów amerykańskiej i europejskiej pomocy wojskowej, i to bez porównania z budżetem NATO wynoszącym 1 miliardów dolarów. Rosja nie stanowi zatem zagrożenia dla Zachodu.«
Analiza ta, na pierwszy rzut oka wydaje się rozsądna, pojawiła się ponownie w ostatnich dniach w sieciach społecznościowych, ale także w słowach dziennikarzy i niektórych osobistości politycznych we Francji i w całej Europie po opublikowaniu dnajnowszy raport SIPRI, kilka dni temu. To samo tyczy się chińskiego zagrożenia, choć Pekin dysponując 290 miliardami dolarów inwestuje w tym obszarze trzy razy mniej niż Stany Zjednoczone.
Tak naprawdę wiele takich analiz publikowanych jest każdego roku wkrótce po opublikowaniu przez Sztokholmski Międzynarodowy Instytut Badań nad Pokojem (SIPRI) swojego rocznego raportu na temat światowych wydatków wojskowych.
Rzeczywiście, czy to do celów politycznych, medialnych czy komercyjnych, pokusa wykorzystania tych elementów jest ogromna, zwłaszcza gdy wydają się one zmierzać w stronę pożądanej demonstracji, przyozdabiając się jednocześnie pozornym płaszczem spójności. Są one jednak wysoce wątpliwe, żeby nie powiedzieć błędne.
Porównywanie budżetów obronnych nie jest skuteczne, jeśli chodzi o wyciąganie wniosków o równowadze sił
Prawdą jest, że sposób, w jaki SIPRI przedstawia swój raport, a ponadto poprzez podsumowanie prezentacji budżetów obronnych państw, z ogólnym przeliczeniem na dolary amerykańskie, łatwo zachęca do tego typu porównań, choć szczególnie nieskutecznych, a nawet często całkowicie niedokładne. Tego typu porównanie zakłada w istocie, że inwestycje w obronność stanowią ścisły wskaźnik wojskowej równowagi sił pomiędzy państwami.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień
Niezdolność Zachodu do bezpośredniego lub pośredniego zarządzania i śledzenia eksportu swoich komponentów do Rosji ułatwia sytuację rosyjskiego przemysłu zbrojeniowego. Potem do dziś istnieją przewagi zachodniej broni nad jej rosyjskim odpowiednikiem, na przykład Cezar budzi strach wśród rosyjskich żołnierzy ze względu na jego precyzję, podczas gdy rosyjska strategia zmierza w stronę nasycenia bez precyzji, Patriot jest również lepszy od S300…