Czy zastąpienie falangi na amerykańskich niszczycielach pamięcią RAM lub SeaRam CIWS rozwiąże część problemów związanych ze zużyciem amunicji przez eskorty Marynarki Wojennej USA walczące z dronami Houthi? To jest możliwe…
Według informacji dostarczonych przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych, te amerykańskie niszczyciele rozmieszczone na Morzu Czerwonym i Zatoce Adeńskiej wykonały już dobry ogień ponad sto rakiet SM-2 i SM-6, do przechwytywania dronów szturmowych, przeciwokrętowych rakiet manewrujących i rakiet balistycznych wystrzeliwanych przez jemeńskich rebeliantów Houthi przeciwko tym statkom lub tym, które chronią.
Jednakże tylko raz użyli CIWS Phalanx, podczas gdy w tym samym czasie kilka zachodnich fregat wyposażonych w ten system RIM-116 Rolling płatowiec rakietowy lub RAM, pokazały skuteczność systemu.
streszczenie
CIWS Mk15 Phalanx, filar bliskiej obrony amerykańskich i zachodnich okrętów nawodnych
Jeśli Mk15 Phalanx, automatyczny system obrony bliskiej składający się z strzelającego radaru i działa Gatlinga z 6 wyrzutniami kal. 20 mm, od chwili wejścia do służby w 1980 r. cieszy się w opinii publicznej, podobnie jak w Hollywood, pochlebnym wizerunkiem, to jest to nie mniej ograniczone pewnymi ograniczeniami.
Zatem jego mały kaliber zapewnia jedynie stosunkowo krótki skuteczny zasięg, wynoszący 1500 metrów, przeciwko ruchomym celom powietrznym. Może zatem okazać się użyteczny jedynie jako ostateczna bariera chroniąca sam statek, jeśli rzeczywiście jest on celem. Właściwie do czego został zaprojektowany.
Ponadto jego szybkostrzelność wynosząca 3000 strzałów na minutę i system celowania zapewniają mu autonomię bojową wynoszącą jedynie 25 do 30 sekund, czyli w najlepszym przypadku 5 lub 6 strzałów. Wreszcie, jeśli uda się go przezbroić na morzu, będzie to długa i złożona procedura, która może narazić zespoły odpowiedzialne za tę misję, jeśli statek będzie kontynuował walkę.
Pomimo tych ograniczeń Falanga w rzeczywistości znacznie zwiększyła potencjalną przeżywalność fregat, niszczycieli i głównych jednostek nawodnych, okrętów desantowych i lotniskowców Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych podczas zimnej wojny.
Powinno to zatem umożliwić okrętom ostateczną obronę, w szczególności przed sowieckimi rakietami przeciwokrętowymi wysyłanymi masowo w celu nasycenia obrony przeciwnika, nawet jeśli wykorzystały już wszystkie swoje rakiety do przechwycenia maksymalnego zagrożenia.
System odniósł także znaczący sukces, stanowiąc wyposażenie większości głównych okrętów Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, a także ponad 75 klas okrętów nawodnych w około dwudziestu marynarkach wojennych świata.
Zamień Mk15 Phalanx amerykańskich niszczycieli Arleigh Burke na systemy CIWS RAM lub SeaRAM
Pomimo tego niezaprzeczalnego sukcesu Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych właśnie ogłosiła, że zastąpi systemy Phalanx, w które wyposażone są niszczyciele klasy Arleigh Burke, instalując zamiast tego system RAM RIM-116 lub jego, choć bardziej ograniczony, SeaRAM, w ramach program Destroyer Modernization 2.0, czyli DDG 2.0.
75% tego artykułu pozostało do przeczytania,
Subskrybuj, aby uzyskać do niego dostęp!
Wykonanie odcisków ucha jest konieczne, abyśmy mogli stworzyć Twoje monitory Klasyczne subskrypcje zapewnić dostęp do
artykuły w pełnej wersjii bez reklam,
od 6,90 €.
Subskrypcja biuletynu
Zarejestruj się na Biuletyn dotyczący metaobrony otrzymać
najnowsze artykuły o modzie codziennie lub co tydzień