Başkan E. Macron'un İngiliz ekonomi sitesi The Economist'e verdiği röportajda, ittifakın artık beyin ölümü halinde olduğunu söyleyen açıklaması, İttifak üyeleri arasında heyecan yarattı. Ve üye ülkelerin, özellikle de Avrupa'daki liderlerin hiçbirinin Fransa cumhurbaşkanının gözlemini desteklemediği açık. Söz konusu röportajın yayınlanmasından sadece birkaç saat sonra Almanya Başbakanı Angela Merkel'in açıkladığı gibi, Fransa'nın bu sonuçlarının "zamansız" olduğu sonucuna varabilir miyiz? Pek emin değilim …
Emmanuel Macron'un açıklamalarına ağırlık verilmesini amaçlayan resmi açıklamalar çok nadir olsa da ve genel bir kural olarak Rusya gibi NATO'ya üye olmayan ülkelerden gelse de, Fransız bulgularını yumuşatmaya ve karşı çıkmaya yönelik açıklamalar ise çok fazlaydı. çeşitli. İster Almanya Şansölyesi, ister NATO Genel Sekreteri, ister Norveçli E Stoltenberg, ister Amerikalı Bay Pompeo olsun, hepsi kendilerine göre Avrupa kolektif savunma stratejisinin kalbinde yer alan iki noktayı vurgulamıştır: Amerikan desteğine ihtiyaç var kıtayı savunmak ve tarihsel rol İttifakın Soğuk Savaş sırasında barışın korunmasında oynadığı rol. Ancak bu iddialar, her ne kadar güvenle ileri sürülse de, Elysée'nin gözleminin ve son yıllarda kamuoyunda Fransa'da NATO'ya karşı artan düşmanlığın nedenlerini de kendi içinde taşıyabilir.
Avrupa'nın Amerikan korumasına bağımlılığı
Aslında Soğuk Savaş'ın zirvesindeyken, 1980O dönemde Türkiye dahil sayıları yalnızca 13 olan Atlantik İttifakı'nın Avrupalı üyeleri temsil ediliyordu. Yatırımların %45'i İttifakın Savunması, ABD'nin %51'ini, Kanada'nın ise %4'ünü temsil ediyor. Aynı 13 ülke temsil ediliyor Zırhlı kuvvetlerin %70'i küresel ve harekete geçirilebilecek hava kuvvetlerinin %55'i İşgücünün %62'si toplamlar bundan türetilmiştir.
En 2020ise durum önemli ölçüde farklıdır. Avrupa ülkeleri artık yalnızca temsil ediyor Yatırımların %27'i İttifak üyelerinin savunması, Amerika Birleşik Devletleri'ninki ise %70'ti. 26 Avrupa üye devletinin işgücü artık yalnızca İşgücünün %56'si harekete geçirilebilir, zırhlı kuvvetler %50'nin altına düştü, hava kuvvetleri %45'in altına düştü; üstelik sayılan zırhlı araçların ve uçakların önemli bir kısmı Varşova Paktı'ndan kalma, teknolojik olarak eski ekipmanlar olduğundan, teknoloji açısından önemli eşitsizlikler var.
ABD dışındaki ittifak ülkelerinin genel harcama düzeyi sabit dolar cinsinden 1989'da 2019'daki seviyesine döndüyse, Amerikan bütçesi aynı dönemde neredeyse %80 arttı, bu da iki grup arasındaki derin düşüşü açıklıyor . Daha da kötüsü, 1980'lerin önde gelen Avrupa savunma ülkeleri olan Federal Almanya, Fransa, Birleşik Krallık ve İtalya'nın yatırımları önemli ölçüde azaldı ve bu düşüş ancak diğer ülkelerin veya Türkiye veya Polonya gibi yeni üyelerin bütçelerindeki artışla telafi edildi. .
Aslında ve nesnel olarak NATO Genel Sekreteri bugün yaptığı açıklamada kesinlikle haklıdır: Askeri yeteneklerin %80'i İttifakın ihtiyaçları, kuvvetlerin operasyonel ve teknolojik yetenekleri ile mevcudiyeti dikkate alınarak ABD tarafından sağlanmaktadır. Ve bu büyük dengesizlikAmerika Birleşik Devletleri tarafından değil Avrupalılar tarafından yaratılan, İttifakın Brüksel'de veya Suriye'de karşılaştığı ve Fransa cumhurbaşkanının beyin ölümü terimiyle özetlediği mevcut işlev bozukluklarının merkezinde yer alıyor gibi görünüyor.
Yanlış hedefi hedef almıyor muyuz?
Bu gözlemle karşı karşıya kaldığımızda, NATO'yu karalamak kendisi ve Amerika Birleşik Devletleri. Birincisi, özellikle savunma sözleşmeleri konularında ikincisinin nüfuz aracı haline gelmesi, ikincisi ise hakim durumunu kötüye kullanmak istemesi. Ama yine de olurdu ters nedenler ve sonuçlar !
Aslında Başkan Trump, son dönemde Suriye konusunda gördüğümüz gibi, ittifakın uluslararası sahnedeki söylemini kaotik hale getirerek kararlarında siyasi ustalıktan açıkça yoksun olsa da, ABD gerçeğinin NATO üzerindeki kontrolü onunla gerçekleşmedi. Başkan Obama ve ondan önceki George W. Bush da bunu medyada daha az görünür olacak şekilde kullandılar. Ancak Amerikan başkanları ve yönetimleri Avrupa kamuoyuna değil, kendi görüşlerine, onları seçenlere karşı sorumlu olmalıdır. Ancak bugün Bir Amerikalı her yıl 2000 dolardan fazla ödüyor Amerikan Savunmasının finansmanı için bir Norveçli 1300, bir İngiliz 980 öderken fransızca 709, ve bir Almanca 591 (not: bu son rakam bana şüpheli görünüyor, hesaplama tutarı 480 civarında). Bir Amerikan başkanı, Almanlara yalnızca yarısı, üçte biri, hatta dörtte biri katkıda bulunan en zengin Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında savunma çabalarında böyle bir boşluğu nasıl haklı gösterebilir?
Aslında NATO'daki güç dengesizliği ve bunların yarattığı ertelemeler, fikirlerin ve kurumların belirli bir felce uğramasına yol açıyor, sadece bir kez daha ortaya çıkan bir durumun sonuçlarıdır. Avrupalılar tarafından yaratıldıve gözlemlenen sorunların nedeni değil. Ve aslında Fransızlar ve Amerikan hegemonizmini kınayan birçok Avrupalı siyasi hareket, NATO aleyhinde bağırarak bu durumun temel nedenlerini görmezden geliyorlar. Medyaya gelince, Avrupa'da olduğu gibi Fransa'da da çok az kişi, her bir kişinin kısa cümlelerinin basit tekrarının ötesine geçerek daha fazla ayrıntıya inmeyi başardı ne yazık ki...
“Fransız” Savunmasının Avrupası bir alternatif midir?
Bu nedenle Fransız cumhurbaşkanı, nedenlere saldırmak yerine, konuşmasını sonuçlara odaklamayı, bunlara çare bulmayı, bir “Savunma Avrupası”nın inşasını önermeyi tercih etti. tamamen Fransız vizyonu Tüm askeri kaynaklarını bir araya toplayarak ve askeri gücünü kıta çapında örgütleyerek, kaybettiği büyük dünya gücü statüsünü yeniden kazanabilecek bir Avrupa'nın hayali. Ne yazık ki, bu hayali bir vizyon Süper Güç Avrupa, bugün Atlantik İttifakı'na üye olan Avrupa ülkelerinin hiçbir hükümeti, hatta Avrupa Birliği bile tarafından paylaşılmamaktadır. Ve bunun birden fazla ve bazen de farklı sebepleri var:
Yöntemlerden biri l'AllemagneAmaç açıkça, egemenliğinin bir kısmını ABD'ye bırakmak anlamına gelse bile, savunma çabalarını mali veya insani açıdan mümkün olduğu kadar sınırlamaktır. Dogmatik ya da ticari olmaktan çok uzak olan bu vizyon,demografik ülkeden. Gerçekten de 20 yıl içinde Almanya'da çalışan nüfus, yaşlı ve emekli sayısındaki patlamayla birlikte toplam nüfusun %50'si olan sembolik çıtanın altına düşecek. Aslında dengeli bir sosyal sistemi sürdürmek için ülkenin aktif nüfusunu yüksek verimliliğe sahip ve ihracata yönelik çok fazla katma değer üreten pozisyonlara yoğunlaştırması gerekiyor. Bu nedenle, bu aktif gücün önemli bir bölümünü Savunma misyonlarına ayıramaz; sadece Avrupa Savunma endüstrisinde kilit bir rol üstlenmeyi ve muhtemelen daha uygun demografik özelliklere sahip müttefik ülkelere yardım etmeyi kabul edebilir.
Yöntemlerden biri Büyük Britanya, tarihi üyesi “ Beş göz“Transatlantik bağlantı, uluslararası güç ülkeden. Özellikle ABD Savunma teknolojilerine, Amerikan istihbaratına ve ayrıca ABD Savunma teçhizatı pazarına ayrıcalıklı erişim elde ediyor ve bu da önemsiz değil. Her yıl ABD'nin ithal ettiği savunma ekipmanlarının yarıdan fazlası İngiliz menşeli.
Için Doğu ülkesi Avrupa'da denklem daha da basit. Rusya'nın müdahale etmesi halinde tek başlarına veya Avrupalıların yardımıyla bir saldırıyla karşı karşıya kalamayacaklarını biliyorlar. Aslına bakılırsa, Moskova ile imtiyazlı ilişkileri sürdüren Victor Orban'ın Macaristan'ı hariç, bu ülkelerin çoğunluğu Washington'la bağlarını güçlendirmekten başka çarelerinin olmadığını düşünüyor. kendi güvenliğini artırmak. Bu yakınlaşma, genellikle önemli tazminatlar şeklinde, tazminatsız gerçekleşmez. Savunma sözleşmeleri. Ancak hükümetlerin çoğunluğu, tıpkı kamuoyu gibi, hayat sigortasının Washington tarafından imzalanması için oradalar.
Sonuçta, Avrupa'da, Fransa gibi, siyasi, askeri veya ekonomik olarak kendi güvenliği pahasına küresel nüfuzu yeniden kazanmak isteyen başka hiçbir ülke yok. Ancak bugün Fransateklif edememe kendisi de gergin bir ekonomik durumda olduğundan ve yalnızca sınırlı konvansiyonel askeri güce sahip olduğundan, her bir sorununa herhangi bir alternatif yok. Zaten Varşova, Berlin, Londra ya da Riga için riske girmeye değecek hiçbir şey yok.
Sonuç
Peki durum çözümsüz mü? Aksine, çözümler mevcutBunları uygulamak yalnızca Fransa'nın elindedir. Yukarıdakilerden, NATO'yu hedef almanın ne nesnel olarak ne de Avrupa politikasının hesapları açısından haklı olmadığı anlaşılıyor. Eğer Fransa gerçekten Avrupa'nın Avrupalılar tarafından savunulması fikrini ilerletmek istiyorsa, her şeyden önce şunları yapması gerekir: güvenilir olmak Konuyla ilgili. Elbette Fransız kuvvetleri tecrübeli ve etkilidir. Ancak müttefiklerin savunma yeteneklerini güçlendirmek için Estonya veya Romanya'ya zırhlı bir tugay konuşlandırmaya veya Türk arzularını etkisiz hale getirmek için Yunanistan'a gemi ve savaş uçakları konuşlandırmaya gelince, müdahale eden Fransa değil, ABD oluyor. Devletler. Ve Fransa bu hususları üstlenemediği sürece konuşması tamamen olacaktır. Avrupa'da duyulmuyor.
Fransa'nın bir Avrupa'da benzersiz bir durumKüresel savunma sanayisi, nükleer caydırıcılığı, deneyimli profesyonel ordusu, özellikle gençler arasında yüksek işsizlik oranı ve oldukça elverişli demografik yapısıyla. Bu nedenle Savunma çabalarını önemli ölçüde artıracak araçlara sahiptir. açıkları artırmadan özellikle La gibi doktrinleri uygulayarak Olumlu Değerleme Savunmasıveya bunun gibi genel bir plan Savunma Üssü. Ancak Fransız Savunma yatırımları ciddi oranda artarsa şu kesindir: l'Allemagne olarak Büyük Britanya aynısını yapacak; Tarihsel olarak bu 3 ülkenin savunma harcamaları her zaman yaklaşık olarak benzer düzeyde olmuştur ve hiçbir ülke bir başkasının bu alanda önemli bir liderlik yapmasına izin vermemiştir.
“ ile ilişkili gider ve kaynaklardaki artış Hızlı Kazan » Avrupa'daki reasürans operasyonları, özerklik alanındaki dış operasyonlar ve NATO ya da AB üyesi olmayan diğer ülkelerle yapılan ikili siyasi anlaşmalar, bu durumda ülkelerin yavaş ama telafisi mümkün olmayan bir şekilde ABD korumasına bağımlılıktan bir nosyona doğru kaymasına yol açacaktır. ile ilgili küresel Avrupa savunmasıBu aynı zamanda NATO'nun kendi içinde veya onun dışında da mükemmel bir şekilde geliştirilebilir. Son olarak Fransa şunu yapmalı ve bu çok önemli. caydırıcılığı genişletmek Avrupa için ulusal ve Avrupa ülkelerinin kararın bir kısmına sahip çıkmakNATO'daki Amerikan nükleer silahları bağlamında olduğu gibi.
Aslına bakılırsa Fransa, uluslararası sahnedeki basit söylemin ötesinde, La Défense'in Avrupa vizyonunu gerçekten desteklemek istiyorsa, buna şu şekilde başlamak zorunda kalacak: değişiklikleri başlat Bu alanda güvenilirliğinizi sağlamanız ve kendinizi kararlılık ve sabırla donatmanız gerekir. Gücünün artmasıyla Çin silahlı kuvvetleri Pasifik ve Hint Okyanusu'nda, Amerika Birleşik Devletleri her yıl bu tiyatroya daha fazla kaynak ayırmak zorunda kalacak, öyle ki, birkaç yıl içinde artık bunu yapamayacak noktaya gelecek. Savunmayı etkili bir şekilde sağlamak Avrupalı liderlerin ve kamuoyunun büyük çoğunluğunun beklediği etkili bir gelişme. Fransa şu anda temelleri önermeye hazır olmalı. Avrupa Savunma üssüKıtada önemli bir hareket yaratma şansı gerçekten yüksek. Yine de aynada kendinize bakarak başlamalısınız...