Uzun sürmeyecek. Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un Ukrayna'ya Avrupa birlikleri gönderme olasılığından bahsetmesinin ardından, Avrupa'da, ABD'de ve aynı zamanda sınıf Fransız siyasetinde çoğu zaman pek de olumlu olmayan tepkiler arttı. Rus iletişiminin ikinci bıçakları ise tehditle dalga geçmeye çalıştı.
Vladimir Putin için durum böyle değil. Hipotezi veya Fransa'yı ihmal edilebilir bir miktar olarak düşünmek şöyle dursun, nükleer tehdidi şiddetle savurduAvrupalılar "Rusya topraklarına" müdahale etmeye kalkarsa, Fransa'ya ve özellikle de tüm Avrupa'ya karşı, üstelik Ukrayna'nın Rusya topraklarının ne olduğuna dair anlayışının bir parçası olup olmadığını gerçekten bilmiyoruz.
Açıkçası, Rusya Devlet Başkanı, Batılıları Moskova'nın nüfuz alanı olarak gördüğü yerden uzaklaşmaya ikna etmek için nükleer silah da dahil olmak üzere tüm cephaneliğini kullanmaya hazır; bu, başka yerlerde Rus devlet başkanının 20 yıldır ifade ettiği çok dinamik bir fikir. yıllar.
Bu bağlamda, Donald Trump'ın açıklamaları sonrasında Amerika'nın desteği ve koruması belirsizliklerle sarsılırken, Fransa'nın caydırıcılığı Vladimir Putin'in Avrupa'daki emellerine karşı en büyük siper gibi görünüyor. Soru şu: bunu yapabilir mi?
özet
Kremlin'den Fransa ve Avrupa'ya yönelik giderek artan tehditler
Vladimir Putin'in 29 Şubat'ta Rus parlamenterlerle konuşurken Avrupa'ya yönelik tehditleri, kesinlikle Başkan Macron'un hafta başında ortaya attığı hipotezlere özellikle güçlü bir yanıt teşkil ediyor. Ancak bunlar Rusya'nın son zamanlardaki pozisyonunda bir kırılmayı temsil etmekten çok uzak, hatta hiç de sürpriz değil.
Rusya'nın nükleer tehdidi 2014'ten ve Kırım'ın ele geçirilmesinden bu yana alevleniyor
Zaten Rus ordularının 2014 yılında sürpriz bir şekilde Ukrayna yarımadasını ele geçirmek amacıyla Kırım'a müdahalesi sırasında Vladimir Putin nükleer kuvvetlerinin alarm seviyesini yükseltmiş ve herhangi bir müdahaleyi önlemek için İskender füze bataryalarını konuşlandırmıştı. Batı.
Şubat 2022'de Ukrayna'ya saldırı emrini verdiğinde ve artık meşhur olan "özel askeri operasyon"un veya Rusya'da (CBO) özel askeri operasyonların başlatılması emrini verdiğinde tam olarak aynısını yaptı ve bir kez daha stratejik hava alarmlarının arttığını duyurdu. kuvvetler ve roket kuvvetleri.
Şubat ve Mart 2022'de Batı'nın caydırıcılığından kesin bir yanıt
Ancak bu tedbirin etkisi, Avrupalıların ve Amerikalıların donup kaldığı, Ukrayna topraklarını Rus üslerinden ele geçiren ve çıkarma yapan "bu küçük yeşil adamların" kim olabileceğini merak ettiği Kırım'ın ele geçirilmesi sırasında olduğundan daha az etkili oldu. gemiler.
2022 yılında Amerika Birleşik Devletleri, Büyük Britanya ve özellikle Polonya ve Baltık Devletleri gibi Doğu Avrupa ülkelerinin öncülüğünde, Ukrayna'ya destek amacıyla Batı askeri yardımı organize edildi ve giderek verimli hale gelen ilk tanksavar ekipmanının transferi sağlandı. ve uçaksavar piyade füzeleri (Şubat 2022), ardından Sovyet döneminden kalma zırhlı araçlar (Mart 2022), ardından ilk zırhlı araçlar ve Batı topçu sistemleri (Nisan-Mayıs 2022) geldi.
Aynı zamanda, üç Batılı nükleer ülke, Amerika Birleşik Devletleri, Büyük Britanya ve Fransa, Rus nükleer kuvvetlerinin alarmına kendi caydırıcılık araçlarını güçlendirerek yanıt verdi; bu, dünyanın 1985'ten bu yana görmediği bir soğukluk ve sondu. Euromissile krizi.
Böylece Mart 2022'de, çatışmanın başlamasından dört hafta sonra Fransa, denizde üç nükleer füze denizaltısı, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana tamamen benzersiz ve olağanüstü bir tepkiyle.
Ukrayna'ya silah sevkiyatını durdurma yönündeki tehditler meyvesini verdi
Batı'nın stratejik tepkisinin katılığına rağmen, Rusya'nın tehdidi meyvesini verdi. Batılıların Ukrayna'ya piyade savaş araçları (Bradley, Marder, CV90) veya savaş tankları gibi modern ağır zırhlı araçları teslim etmeyi kabul etmeleri bir yıldan fazla sürdü.Leopard 2, Abrams, Challenger 2).
Uzun menzilli mühimmatları (Storm Shadow ve Scalp-Er..) teslim etmeleri bir buçuk yıl, ilk F-16 savaş uçaklarının Ukrayna'ya ulaşması ise iki yıldan fazla sürdü (ki henüz durum böyle değil) ). Kesinlikle Moskova'yı bu yönde ısrar etmeye ikna eden sebep de budur.
Bu nedenle Mart 2023'te ABD Stratejik Komutanlığı başkanı Amiral Charles Richard, önümüzdeki aylarda ve yıllarda şunu beklememiz gerektiğini tahmin etti: Pekin gibi Moskova da nükleer şantaj girişimlerini artırıyorözellikle de bu tür tehditlere karşı çok daha duyarlı olan, kaynakları olmayan ülkelere karşı.
Bu makalenin %75'i okunmaya devam ediyor,
Erişmek için abone olun!
Klasik abonelikler erişim sağlamak
tam sürümdeki makaleler, Ve reklamsız,
6,90 €'dan başlayan fiyatlarla.
Bülten aboneliği
Kayıt ol Meta-Savunma Bülteni almak için
son moda makaleler günlük veya haftalık
Merhaba bayım Wolf.
Her zaman olduğu gibi, gösterilen yetkilerin ve bunların ilgili doktrinlerinin tarafsız ve nesnel bir analizi.
Tarih yalnızca sonsuz bir başlangıçtır ve onu unutmak yalnızca onun tekerrür ettiğini görmek için bir fırsattır. Benim yorumum sadece sıradan bir yorum ama düşünceleriniz bu yorumcuların ve diğer "bilgi besleyicilerin" birçoğu tarafından okunmalı, doktrin oluşturmak için değil, sadece böylesine belirsiz bir geleceğin daha iyi okunmasına olanak sağlayacak belirli bir sentez ruhunu beslemek için. Yukarıda söylediğim gibi sıradan ama kesinlikle gerekli….)
Siteniz için tekrar teşekkürler.
JLG
İyi akşamlar ve bu yorum için teşekkür ederim, çok teşvik edici)
Rus tarafı hâlâ mevcut materyale ilişkin perspektif eksikliğinden sıkıntı çekiyor.
6000 nükleer savaş başlığının bakımının maliyetinin Rusya'nın genel bütçesine uyması pek muhtemel değil. Daha sonra biraz pası temizleyip fırlatıcıya koyarsanız çalışır duruma gelirseniz…….
çok adil!
Bonjour
Çok ilginç olan yazınız için çok teşekkür ederim.
Caydırıcılık konusunda ilgimi çeken şu soruyu kendime sorayım. Karşılıklı garantili yıkım kavramını haklı olarak gündeme getiriyorsunuz. Peki bugün füze karşıtı teknolojiler (örneğin Mamba veya S400) bu “güvenli” imha kavramını değiştirmiyor mu?
Cevabınız için çok teşekkür ederim.
Cordialement
SB
Tüm anti-balistik sistemler, S400, SAMP/T Mamba, Patriot, THAAD veya Arrow 3'ün belirli bir ateşleme zarfı vardır. S400/Patriot/Mamba/SM6, 500 ile 1500/2000 km arasında değişen menzile sahip, belirli balistik füzelere karşı yalnızca alçalan yörüngeleri engelleyebilen endo-atmosfer sistemleridir. S500, THAAD, Arrow 3 veya SM3 gibi atmosfer dışı sistemler, modellere bağlı olarak 70/80 ile 200 km arasında değişen enlemlerde, atmosfer dışındaki balistik hedefleri yakalama kapasitesine sahiptir. Ne yazık ki, tüm bu sistemler kıtalararası balistik yörüngelere, ICBM'lere veya SLBM'lere karşı koymakta büyük zorluk yaşıyor. İmkansız değil ama başarılı olmayı ummak için pilin tam olarak doğru yere yerleştirilmesi gerekiyor. Dahası, savaş başlığı başına birden fazla füze fırlatmaları gerekiyor. Yani aslında hiç kimse ABM (anti-balistik füze) kalkanlarının stratejik ateşe karşı gerçekten etkili olabileceğini düşünmüyor. Öte yandan kısa menzilliden orta menzilli (5 km menzile kadar) füzelere karşı da kullanılabiliyor.
Çok ilginç.
Çok teşekkür ederim.
SB
Nükleer caydırıcılık, Fransız olsun ya da olmasın, ancak onu uygulama gücüne sahip olanların iradesi ve uluslararası düzeydeki güvenilirliği kadar iyidir.
Nükleer silahların kullanımında ikili anahtar rejimine tabi olan İngilizlerin zayıflığı bundan kaynaklanmaktadır.
İngiliz caydırıcılığında çifte anahtar yoktur. Bu, senatörler tarafından bile sıklıkla tekrarlanan bir efsanedir ancak tamamen yanlıştır.
İngiliz caydırıcısı Lockheed Martin'in Trident D5 füzelerini kullanıyor, ancak bağımsız olarak. Nükleer savaş başlıklarını yalnızca İngilizler silahlandırabilir, hedeflerini belirleyebilir ve atış emrini verebilir. Britanya'nın caydırıcılığı, füzelerinin bakımı için ABD'ye bağlı, ama hepsi bu ve kesinlikle çift anahtar yok. Bir hatırlatma olarak, Fransız caydırıcılığının hava bileşeni E-3F Sentry ve KC-315'in hizmette kalmasına bağlıdır ve bunlar da parçalar için ABD'ye bağlıdır. Deniz havacılığında ise Grumman'ın E-2C Hawkeye'ına bağlı.
Üstelik NATO B-61'lerde de çift anahtar bulunmuyor. Onları yalnızca ABD silahlandırabilir ve hedefleri NATO belirler. Ev sahibi ülkelerin hava kuvvetleri yalnızca taşıyıcıdır. En kötü ihtimalle görevi yerine getirmeyi reddedebilirler.