Silah ihracat damgası, Alman ve İtalyan kazanan bahis.

Kiralama çok iyi bir fikir (ve sanırım zaten tartışıldı).
Bu tampon meselesine gelince, zaten pek iyi düzenlenmemiş olan ekonomik piyasayı bozan, kamu fonlarıyla rekabetin bozulmasından başka bir şey değil.
Daha da kötüsü, bunlar kısa vadede üretim hatlarının kapatılmasını önlemeye yönelik gizli devlet emirleridir.

Teşekkürler Bay. Wolf Küresel ölçekte ele alınan savunma sorunlarıyla (teknik, mali, politik, sosyal yönler vb.) ilgilenen herkes için çok ilginç ve teşvik edici bilgiler ve düşünceler sunan tüm makaleleriniz için.
Ancak ihracat pullarıyla ilgili yazınıza gelince, konuyu örnek olsun diye biraz uzattığınızı düşünüyorum.

Çünkü makalenizi okuduktan sonra, kelimenin tam anlamıyla ihracat damgasının tek gerçek örneği (yani bir Devletin kendi ihtiyaçlarının ötesinde kanıtladığı fazla sipariş) bana öyle geliyor ki ' Almanya.
Ayrıca bu “politikanın” bir defaya mahsus gibi göründüğünü de gözlemleyeceğiz, çünkü Alman endüstrisinin yalnızca tek bir ekipmanını – hiç şüphesiz “amiral gemisini” ilgilendiriyor. Gerçekten de Almanya'nın aşırı sipariş ettiği Alman teçhizatının (tekneler, toplar vb.) başka bir örneği yok gibi görünüyor.

İtalya ile ilgili olarak, İtalyan devletinin filosu için gerekenden daha fazla PPA sipariş ettiğini gösteren herhangi bir bilgiye rastlamadım. Bana öyle geliyor ki, kendi ulusal donanması için inşa edilen iki PPA'yı Endonezya'ya yeniden tahsis etti ve bu da bir ihracat fırsatından yararlanmak için (sizin de belirttiğiniz gibi teslimat süresi yine belirli askeri siparişler için belirleyici bir kriter haline geldi) ).

Ancak bu yöntem İtalya'ya özgü değil, Fransa da uzun yıllardan beri uyguluyor. Mesela 2008 yazında yapımına başlanan ve Fas'a satılan ikinci Fransız FREMM'i, 2015'te ise Mısır'a satılan ikinci Fransız FREMM'i düşünüyorum, bu iki satış, milli donanmaya yönelik FREMM'in teslimatını geciktiriyor. Aynı çelişkiyi bugün IDF'nin Yunanistan'ı bir an önce teslim etmesi konusunda da görmek mümkün. 2015 gibi yakın bir tarihte, bazı Rafale Dassault montaj hatlarında çalışan ekipler, bu uçağın ilk siparişini mümkün olan en kısa sürede yerine getirmek üzere (tekrar) Mısır'a atandı.

Son olarak, şüphesiz, bazı örnekleri Ukrayna'da acil bir durumda görev yapmak üzere (Fransız, Çek, Fas emrinden mi?) yeniden tahsis edilen CAESAR topunun durumundan şüphesiz bahsedebiliriz (ancak bu konuda daha fazla şüphem var).

Bana göre bu İtalyan ve Fransız örnekleri, bir Devletin gönüllü olarak tamponlama politikasından ziyade, sonuçta elinde aşırı teçhizat kalma riskini alan bir Devlet fırsatçılığı meselesidir ve kesinlikle suçlanamaz. finansmanı onun sorumluluğunda kalacaktı.
Bu açıdan bakıldığında Nexter'in ihtiyaçların kolay alıcı bulabileceği gerekçesiyle ayda 12 silah üretme yönündeki mevcut teşviklerin, malların satılamaması riskini Fransız devletine değil, sanayiciye yüklediğini göreceğiz. …

Amerika'nın bu alandaki politikasına ve Yabancı Askeri Satışlara gelince, tampon politikasından çok, başlangıçtan itibaren çok büyük bir ulusal sipariş hacmine dayanıyor, bu da yabancı siparişlerin eklenmesini kolaylaştırıyor. Ancak sanayicinin yine de takip etmesi gerekiyor; bu şu anda Lockheed Martin'in F-35'i için geçerli değil (örneğin İsviçreli komşularımız için ne kadar teslim süresi var?) veya Amerikan tersaneleri için Avustralya'ya vaat edilen denizaltılar için geçerli değil.

Sonuçta bana öyle geliyor ki, “damga” politikası nadiren uygulanıyor ve yalnızca kanıtlanmış birkaç çok satanı ilgilendiriyor ve çok da pahalı değil (Leopard'ın fiyatı bir F-35'inkiyle aynı değil, bir Leopard'ın fiyatı bir F-XNUMX'inkiyle aynı değil). Rafale bir devriye botu, bir fırkateyn ve hatta bir denizaltı).

Kuşkusuz çok uzun olan bu tepki, en azından benim sizi okumaktan duyduğum zevki ve ilgiyi, makalelerinizin ve düşüncelerinizin okuyucularınızı kendi analizlerine ne kadar yönelttiğini gösterecek, benimkilerin hemen hemen yola devam edeceğini umuyorum…

bien cordialement