Zal de Australische marine verleid worden door Navantia's Flight III supervernietiger?

Tegen een achtergrond van toenemende spanningen met China overweegt de Australische marine de relevantie van de configuratie en het model van de fregatten die zijn geselecteerd als onderdeel van het SEA 5000-programma, ter vervanging van de fregatten van de Anzac-klasse, waardoor de deur wordt geopend voor tegenaanbiedingen die bedoeld zijn om beter tegemoet te komen aan Canberra's verwachtingen. Maar is het vergroten van de vuurkracht van een schip en het vergroten van het aantal verticale silo's altijd de beste oplossing?

Het Spaanse Navantia presenteerde op de marinetentoonstelling Indopacific Expo, die op 10 november eindigt, een nieuw model torpedobootjager genaamd Flight III, gebaseerd op het Avante 5000-concept.

Dit schip, 165 meter lang en met een tonnage van 10 ton, kan worden bewapend met 200 Mk128 verticale silo's, waardoor de vuurkracht alleen wordt geëvenaard door Zuid-Koreaanse supervernietigers van de Sejong de Grote-klasse, en overtreft het met name het tegenaanbod van BAe voor zijn Australische Hunter-klasse fregatten, met 41 silo's.

Het SEA 5000-programma roept in Australië veel vragen op

Gedurende een aantal maanden, net als veel andere programma's voor militaire uitrusting waarop Canberra in de jaren 2010 heeft geabonneerd, het SEA 5000-fregatprogramma is het onderwerp van veel kritiek in Australië.

Het contract werd in 2018 gegund aan het Britse BAe ter vervanging van de fregatten van de Anzac-klasse, en voor de lokale bouw van 9 Hunter-fregatten, afgeleid van het Britse Type 26-model, waarvan de Royal Navy ook 8 exemplaren verwierf om het Type gedeeltelijk te vervangen. 23 fregatten.

Net als het Sea 1000-onderzeeërprogramma, dat in 2021 door Canberra werd geannuleerd omdat het niet langer voldoet aan de behoeften van de Australische marine om zich te wenden tot nucleaire aanvalsonderzeeërs als onderdeel van het AUKUS-programma-SSN, zijn de Australische eisen aan fregatten de afgelopen tijd snel geëvolueerd. jaren, vooral als gevolg van de toenemende spanningen met China en zijn maritieme macht.

Bovendien, iets dat de afgelopen jaren relatief veel voorkomt in Australië, zijn de kosten van het SEA 5000-programma aanzienlijk gestegen sinds de lancering ervan, grotendeels als gevolg van de effecten van inflatie, maar vooral door de herhaalde uitingen van behoefte van de Royal Australian Navy. Het steeg van 35 miljard dollar die oorspronkelijk gepland was in 2018 tot meer dan 50 miljard dollar volgens de laatste updates gepubliceerd door het Australische ministerie van Defensie.

Bovenal zijn er veel vragen gerezen, de laatste, over de aanpassing van de Hunter-klasse, 150 meter lang voor een waterverplaatsing van 10 ton, en de realiteit van de behoeften om de Chinese marine het hoofd te kunnen bieden.

Met name de bewapening, met een 127 mm kanon, 8 anti-scheepsraketten, 2 Phalanx en vooral 32 Mk41 verticale silo's, wordt nu door velen als zeer onvoldoende beschouwd, gezien de dreiging, maar ook de tonnage van het schip. met een waterverplaatsing van 250 ton per boordraket, heel ver verwijderd van bijvoorbeeld de 110 ton per raket van de Chinese Type 055 en Type 052DL, of de 85 ton per raket van de Zuid-Koreaanse Sejong le grand.

Slag om de verticale silo's van VLS tussen BAe en Navantia voor de fregatten van de Australische marine

Het is in deze context dat de Britse BAe, de huidige contractant van het SEA 5000-programma, en het Spaanse Navantia, dat de torpedobootjagers van de Hobart-klasse en de aanvalshelikopterdragers van de Canberra-klasse bouwde voor de Australische marine, vandaag in een impasse verwikkeld zijn. een achtergrond van bedreigingen voor de Hunter-klasse.

75% van dit artikel moet nog gelezen worden,
Abonneer je om toegang te krijgen!

de Klassieke abonnementen toegang verschaffen tot
artikelen in hun volledige versieen zonder reclame,
vanaf 6,90 €.

Nieuwsbrief abonnement