Jak wiemy, Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych są coraz bardziej niechętne planowi, który początkowo planował nabycie ponad 1700 F35A w celu zastąpienia floty F16, A10 i części F15. W pytaniuroczne koszty utrzymania każdego urządzenia, które szacuje w raport uzyskany ze strony AirForceMag.comdo 36.000 2036 USD za sztukę rocznie w 2012 r., gdzie w 4,1 r. planowano koszt 90 mln USD na jednostkę, co oznacza wzrost o XNUMX%. Ale presja, jaką poddał generał Brown, szef sztabu sił zbrojnych USAF, po tym, jak postawił hipotezę opracować nowy, tańszy i bardziej niezawodny samolot, który zastąpi flotę F16, zaprosił tę ostatnią do działania z większą ostrożnością i rozwagą w obliczu tego programu, który zatrudnia ponad 250.000 48 Amerykanów rozsianych w 50 z XNUMX amerykańskich stanów i który jest szczególnie obecny w najbardziej wpływowych politycznie stanach, takich jak Kalifornia, Teksas czy Floryda.
W rzeczywistości wydaje się, że amerykańskie siły powietrzne wybrały teraz bardziej pośrednią strategię, aby zmniejszyć presję budżetową nałożoną na nie przez ten program, jednak nie wydaje się, że są grabarzem tego „bilionowego programu”. To jest powód, dla którego w ramach przygotowywania wstępnych budżetów na lata 2022–2026 Siły Powietrzne USA zdecydowałyby się na 10% spadek rocznych zamówień na F35A, z 48 samolotów do zaledwie 43. wydaje się życzyć polegać na kilku przywódcach politycznychZarówno Demokraci, jak i Republikanie, coraz bardziej nieufni wobec aparatu Lockheed-Martina, aby uniemożliwić Kongresowi zwiększenie liczby aparatów finansowanych każdego roku. Rzeczywiście, od 2012 r. USAF zażądało co roku linii budżetowej na zakup 48 nowych F35A, ale Kongres „przyznał” przedłużenie 12 samolotów lub 60 dostarczonych F35A. Jednak to „rozszerzenie” budżetu zostało dokonane przy ustalonym budżecie ogólnym, a zatem ze szkodą dla innych programów, szczególnie w dziedzinie badań i rozwoju.
Dlatego też, zamiast próbować iść pod prąd i stać się celem dla amerykańskich lobby przemysłowych, generał Brown i oczywiście przytłaczająca większość Pentagonu, jak się wydaje, zdecydował się na bardziej pośrednią strategię. W rzeczywistości, poprzez zmniejszenie ilości zamawianych urządzeń rocznie o 10%, w oparciu o nadwyżkę urządzeń we flocie spowodowaną kolejnymi „szturchnięciami” ze strony Kongresu, oraz poprzez spór o ceny konserwacji w tym momencie nadmierne, że teraz zagrażają one zrównoważonemu rozwojowi jako narzędzie wojskowe, które reprezentują Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, stopniowo wydobywa potężne przesłanie w sercu władzy wykonawczej, ale także amerykańskiej legislatury, tak aby stopniowo osłabiać stanowcze poparcie Kongresu dla tego programu, który, oczywiście, staje się teraz poważna przeszkoda dla amerykańskich przywódców wojskowych.
Stopień boczny jest wystarczająco niski i uzasadniony nadmiarem urządzeń w linii, aby nie kwalifikować go jako zawiesia. Ale jednocześnie jest na tyle znaczące, aby zmienić fałszywy obraz ostatecznego aparatu, który mocno przeniknął wyobraźnię Amerykanów, w tym jego przywódców i przedstawicieli politycznych, ale także wobec swoich sprzymierzeńców, którzy do dziś przeważnie przysięgam tylko na samolot Lockheed-Martin. Jednak kryteria, które obecnie utrudniają lotnictwo amerykańskie, aw szczególności bardzo wygórowane koszty utrzymania i zbyt niska dyspozycyjność operacyjna F35A, wpływają lub wpłyną w ten sam sposób na około 13 sojuszniczych sił powietrznych, które dowodziły. samolot.
Dopiero okaże się, jak amerykański Kongres zareaguje na te wydarzenia, wiedząc, że program F35, choć daleki jest od osiągnięcia swoich celów operacyjnych i budżetowych, doskonale wypełnił swoje polityczne specyfikacje, tak aby uzyskać możliwie najsilniejszą reprezentatywność w Izbie Reprezentantów. W tym kontekście z wielką uwagą będą obserwowane zawody o wymianę fińskich i szwajcarskich F / A 18. Rzeczywiście, te dwa konkursy są pierwszymi, w których F35A nie jest zwycięzcą przez przewidywanie. Przeciwnie, Szwajcarskie mediana przykład wydaje się, że decyzja Berna zostanie podjęta pomiędzy Typhoon niemiecki i Rafale Francuski. Pozycja F35A w Finlandii nie jest dużo lepsza, a media preferują szwedzkiego sąsiada JAS 39 E/F Gripen. Decyzja jednego z tych krajów na rzecz europejskiego samolotu lub Boeinga F/A 18 E/F Super Hornet stanowiłaby poważne naruszenie wizerunku absolutnej wyższości, którym lubią się ozdabiać. i w rzeczywistości mogłoby służyć interesom Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w tym plamistym starciu, które ma obecnie miejsce w Waszyngtonie.