Aby wyposażyć część swojej floty bojowych wozów piechoty M2 Bradley, armia amerykańska ogłosiła zakup innego izraelskiego systemu APS, Iron Fist, wraz z zakupem APS Hard-kill Trophy do ochrony części floty czołgów bojowych M1A2 Abrams .
Jednakże ograniczenia budżetowe związane z tym programem uniemożliwiły mu nabycie APS Iron Fist, ponieważ program był od tego czasu regularnie odkładany z tych samych powodów.
Czy to straty ukraińskiego Bradleya wpłynęły na sztab armii amerykańskiej? Niezależnie od tego generał dywizji Glenn Dean, dyrektor programowy tej służby ds. systemów walki naziemnej, ogłosił, że armii amerykańskiej udało się zachować pewne możliwości budżetowe, które pozwoliły jej pozyskać „kilkadziesiąt” izraelskich systemów Iron Fist i zainstalować je na mała flota M2 Bradleyów.
streszczenie
Słabość pancerza na Ukrainie niepokoi planistów armii amerykańskiej
Chociaż uwagę mediów często poświęca się stratom Rosji na Ukrainie, zwłaszcza w zakresie czołgów i pojazdów opancerzonych, Straty ukraińskie także są bardzo znaczące, w tym dotyczące zachodniego sprzętu dostarczanego armii ukraińskiej.
W związku z tym od początku konfliktu zgłoszono, że 72 z M2 Bradley dostarczonych Ukrainie przez Stany Zjednoczone zostały zniszczone, uszkodzone lub przechwycone, wraz z kilkoma M1A1 Abrams, mimo że przybyły niedawno i w małych ilościach. Mówiąc bardziej ogólnie, duża część wyposażenia pierwszej linii dostarczonego przez ludzi z Zachodu została zniszczona lub uszkodzona, w tym 36 Leopard 2 A4/A6 i Stridsvagn 122, 11 Marder 1A3 i 5 CV9040C.
Najczęściej w te pojazdy opancerzone uderzały miny, drony lub rakiety przeciwpancerne. Właśnie przeciwko tego typu zagrożeniom muszą interweniować APS Trophy i Iron Fist, aby zwiększyć przeżywalność pojazdów opancerzonych i ich załóg w walce.
SOA typu „twardy” i „miękki” do przywracania przeżywalności pojazdom opancerzonym
W ten sposób armia amerykańska była w stanie ustalić podczas testów, że Żelazna Pięść zainstalowana na M2 Bradley jest w stanie przechwycić i zniszczyć rakietę lub pocisk przeciwpancerny w 70% przypadków, czyli więcej niż dwa razy na trzy.
W zasadzie mnoży to trzykrotnie przeżywalność tego pojazdu opancerzonego w walce, a także jego załogi i przewożonych grup piechoty, nawet jeśli w tym obszarze na Ukrainie okazało się, że europejskie i amerykańskie pojazdy opancerzone okazały się znacznie bardziej skuteczne ochronny niż modele rosyjskie, nawet trafiony rakietą.
Jeśli ta niska przeżywalność pojazdów opancerzonych na linii bojowej wyjaśnia wysokie straty w sprzęcie i ludziach odnotowane zarówno przez Rosjan, jak i Ukraińców, to jest ona także przyczyną stagnacji frontu, siły pancerne nie nie będąc w stanie lepiej przebić się przez urządzenia obronne przeciwnika, chronione przez potężną artylerię i chronione przez ogromne pola minowe.
Kilkadziesiąt izraelskich Żelaznych Pięści dla M2 Bradleyów armii amerykańskiej w oczekiwaniu na OMFV
Dlatego też dla armii amerykańskiej istotne było, aby mieć nadzieję zrekompensować ewentualną niedogodność liczebną i wyposażyć część swoich pojazdów opancerzonych, najbardziej narażonych, w tego typu dodatkową ochronę.
Początkowo miała zamówić, w 2020 r. 400 systemów trofeów dla M1A2 Abrams i 150 Iron Fistdla Bradleyów. Jednak cena szybko wzrosła, szczególnie w przypadku montażu systemów Trophy na amerykańskich czołgach.
Tym samym na koniec 336 roku na amerykańskich czołgach zainstalowano zaledwie 2021 systemów za 560 mln dolarów, łącznie ze wsparciem. Drugie zamówienie na kwotę 280 milionów dolarów ogłoszono w lipcu 2022 r., bez określenia liczby systemów, których to dotyczy.
Ten wzrost kosztów instalacji zaszkodził zamówieniu SOA Iron Fist w celu ochrony Bradleyów, zwłaszcza że te pojazdy opancerzone miały być od 2027 roku zastępowane przez nowe bojowe wozy piechoty z zawodów opcjonalnie załogowych wozów bojowych, natywnie wyposażone z APSem.
Program OMFV, po wielu wzlotach i upadkach w ostatnich latach oraz kilkuletnim przełożeniu, nabycie systemów Iron Fist ponownie znalazł się na szczycie listy zadań do wykonania armii amerykańskiej, zwłaszcza że Bradleyowie ponieśli znaczne straty bojowe na Ukrainie.
Nie określono liczby przedmiotowych systemów, harmonogramu ani zakresu programu ujawnione przez generała dywizji Glenna Deana, który po prostu wskazał, że liczba ta będzie bliższa „kilkudziesięciu”, niż wyposażeniu całej floty.
Ponownie nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę wysoki koszt instalacji systemu, prawie porównywalny z ceną zakupu samego Bradleya, oraz oczekiwanie, że nowy program OMFV będzie kontynuowany, tym razem do końca. Tym razem wymiana M2 mogłaby rozpocząć się pod koniec dekady.
Po awarii tarczy uderzeniowej firmy Rheinmetall nadal nie ma SOA typu Hard-Kill dla Strykera
Chociaż armia amerykańska znalazła gotowe rozwiązania wzmacniające ochronę swoich czołgów Abrams i Bradleys, dwóch przestarzałych gąsienicowych pojazdów opancerzonych, to w dalszym ciągu nie udało jej się chronić swojego pojazdu do transportu żołnierzy 8 × 8 Strykers.
Ten 19-tonowy bojowy pojazd opancerzony wszedł do służby w 2002 roku, zastępując amerykański M113. Wykorzystywane są do transportu wojsk pancernych, ale także wsparcia ogniowego piechoty, dowodzenia, ewakuacji medycznej czy nawet walki elektronicznej i rozpoznania artyleryjskiego.
W rzeczywistości Stryker jest również używany na linii frontu i to w dużych ilościach – 4 egzemplarzy dostarczono siłom amerykańskim. Z drugiej strony, aby zachować mobilność, pojazd jest lekko opancerzony.
Armia amerykańska kilkakrotnie próbowała zainstalować tam twardy SOA, zwłaszcza APS lżejsze wersje Trophy oraz izraelską Żelazną Pięść, a ostatnio Strikeshield firmy Rheinmetall, bez znalezienia odpowiedniej formuły. Jest to oczywiście przedmiotem niepokoju amerykańskiego sztabu generalnego, ponieważ oczekuje się, że pojazdy opancerzone będą przez wiele lat stanowić trzon amerykańskich jednostek piechoty.
Artykuł od 27 marca w pełnej wersji do 4 maja 2024 r